Κόλιανδρος

Ο κόλιανδρος κατάγεται από χώρες τις Ανατολικής Μεσογείου αλλά και της Μέσης Ανατολής. Πρόκειται για πολυετή πόα που αναδίδει μια δυσάρεστη μυρωδιά! Τις ιδιότητες του (παραπλήσιες με αυτές του κύμινου) του τις προσδίδουν οι καρποί του. Αυτές είναι χωνευτικές, σπασμολυτικές, αντιφυσιτικές, ακόμα και αφροδισιακές. Η εποχή άνθησής του είναι το καλοκαίρι και χρησιμοποιούμενα μέρη είναι οι ώριμοι καρποί του (λουλούδια και σπόροι).

Ποιές είναι οι ιδιότητές του;

Χωνευτικό

Μια ιδιότητα κοινή σε όλα τα αρωματικά φυτά της οικογένειας των Σκιαδανθών. Ιδιαίτερα δημοφιλής η χρήση του ως αρτυματικό, καθώς και στη μαγειρική, για την τόνωση της πέψης

Αντιφυσιτικό

Βοηθά να φύγουν τα αέρια από τη κοιλιά και το έντερο

Διεγερτικό

Του αποδίδονται αφροδισιακές ιδιότητες.

Σπασμολυτικό

Σε συνδυασμό με μάραθο και κύμινο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στις γαστρεντερικές κράμπες. Ανακουφίζει από τον πονοκέφαλο και τις νευραλγίες.

Λοιπές ιδιότητες

Παλαιότερα έχει χρησιμοποιηθεί από την Ιατρική για την αντιμετώπιση της υστερίας. Αναφέρεται ότι βοηθά στην νευρική ανορεξία και στην νευρική κόπωση

Υπάρχουν παρενέργειες;

• Ο χυμός του κόλιανδρου σε μεγάλες ποσότητες προκαλεί μέθη

Με ποιούς τρόπους μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή;

• Ως αφέψημα
• Ως έγχυμα
• Ως σκόνη (για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες ή απλά ως βελτιωτικό γεύσης - ταιριάζει πολύ στις αγκινάρες και στα μανιτάρια)

Λίγα ιστορικά στοιχεία

Ο κόλιανδρος καλλιεργείται από το 1000 π.Χ. Υπάρχουν αναφορές ότι τον καλλιεργούσαν στους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας και αναφέρεται ακόμα και στην Παλαιά Διαθήκη (Έξοδος 16:31). Καρποί του βρέθηκαν σε τάφους της Αρχαίας Αιγύπτου , ενώ στους αιγυπτιακούς παπύρους μνημονεύεται. Για τις ιδιότητες του αναφέρεται μετέπειτα σε όλα τα ιατρικά συγγράμματα του Μεσαίωνα. Την ίδια εποχή ήταν συνηθισμένη η χρήση του για την παρασκευή ερωτικών ποτών. Την μεγαλύτερη φήμη του την απέκτησε τον 17ο αιώνα, όταν τον χρησιμοποίησαν οι Καρμελίτες μοναχοί για να παρασκευάσουν το διάσημο την εποχή εκείνη 'Νερό της Καρμέλ'. Οι Κινέζοι βοτανολόγοι στη παραδοσιακή κινεζική Ιατρική το συστήνουν ως αγωγή στην νευρική ανορεξία, καθώς και σε περιπτώσεις κακοσμίας. Γενικά σήμερα η χρήση του δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, ωστόσο το εκμεταλλεύεται η ζυθοποιία και η ποτοποιία και αποτελεί σταθερό συστατικό στην μπύρα, σε πολυάριθμα ορεκτικά ποτά (απεριτίφ), στο λικέρ, καθώς και στο γερμανικό ούζο.