Εισαγωγή
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 (ΣΔ2) αποτελεί μια παγκόσμια ανησυχία για την υγεία καθώς ο επιπολασμός του έχει αυξηθεί ραγδαία την τελευταία δεκαετία.
Τα αίτια εμφάνισης του είναι πολύπλευρα, συμπεριλαμβανομένων γενετικών, διατροφικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Το τσάι, φτιαγμένο από φύλλα Camellia sinensis, ένα από τα πιο δημοφιλή ροφήματα, διατίθεται σε διαφορετικές μορφές όπως πράσινο και μαύρο τσάι και το καθένα περιέχει ξεχωριστές βιοδραστικές ενώσεις. Μερικές από αυτές είναι οι πολυφαινόλες και οι θεαφλαβίνες, οι οποίες έχουν δείξει πιθανές υπογλυκαιμικές επιδράσεις σε προηγούμενες μελέτες σε ζώα.
Πιο συγκεκριμένα, το πράσινο τσάι είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες, οι οποίες μπορούν να μειώσουν τη συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα αναστέλλοντας την δραστηριότητα της α-γλυκοσιδάσης και/ή άλλων ενζύμων.
Ωστόσο, η σχέση μεταξύ της κατανάλωσης τσαγιού και του κινδύνου ΣΔ2 παραμένει ασαφής, με αντικρουόμενα ευρήματα σε πρόσφατες κινεζικές μελέτες.
Στόχος της μετά-ανάλυσης
Στόχος της μετά- ανάλυσης ήταν να διερευνηθεί αυτή τη συσχέτιση χρησιμοποιώντας δεδομένα από μια έρευνα κοόρτης η οποία ξεκίνησε το 1989 από τον οργανισμός «Έρευνας Υγείας και Διατροφής της Κίνας» (CHNS) με 5199 συμμετέχοντες οι οποίοι επανελέγχθηκαν το 2009.
Η κατανάλωση οποιαδήποτε ποικιλίας τσαγιού καταγράφτηκε και η διάγνωση του ΣΔ2 έγινε με βάση τα κριτήρια της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ADA).
Πως Σχεδιάστηκε η μετα- ανάλυση;
Η βιβλιογραφική αναζήτηση πραγματοποιήθηκε στις βάσεις δεδομένων PubMed, EMBASE και Web of Science για δημοσιεύσεις ως τον Σεπτέμβριο του 2021, συμπεριλαμβανομένων 1910 δημοσιεύσεων και 19 μελετών κοόρτης. Μερικές από τις λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: τσάι, καφεΐνη, πολυφαινόλες, ΣΔ2, διαβήτης, γλυκόζη, ινσουλίνη.
Η μετά-ανάλυση περιορίστηκε στα άρθρα που ακολουθούσαν τα εξής κριτήρια:
- Συμμετέχοντες στη μελέτη: ηλικίας ≥ 18 ετών κατά την έναρξη
- Σχεδιασμός μελέτης: κοόρτη
- Παράγοντες έκθεσης τσαγιού ή τύπων τσαγιού και όχι εκχυλισμάτων τσαγιού.
- Επαρκείς πληροφορίες για τον υπολογισμό αναλογίας κινδύνου.
Τι έδειξαν τα Αποτελέσματα;
Με βάση τα ευρήματα προέκυψαν τα εξής αποτελέσματα:
- Στη μελέτη κοόρτης, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στον κίνδυνο για ΣΔ2 μεταξύ όσων πίνουν τσάι και αυτών που δεν πίνουν τσάι.
- Οι αναλύσεις σε υποομάδες δεν έδειξαν επίσης καμία σημαντική συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης τσαγιού και του κινδύνου ΣΔ2.
- Η ενημερωμένη μετά-ανάλυση, η οποία περιλάμβανε δεδομένα από πολλαπλές μελέτες, δεν έδειξε επίσης σημαντική συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης τσαγιού και του κινδύνου για διαβήτη 2 συνολικά.
Ωστόσο, σε μια ανάλυση υποομάδας, διαπιστώθηκε ότι η κατανάλωση τσαγιού ≥4 φλιτζανιών/ημέρα συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο ΣΔ2.
Συμπεράσματα
Με βάση τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, προκύπτει ότι μόνο η αυξημένη κατανάλωση τσαγιού (4 φλιτζάνια/ ημέρα) μπορεί να συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Η ετερογένεια των αποτελεσμάτων βασίζεται στο γεγονός ότι διαφορετικές ποικιλίες τραγιού έχουν διαφορετικά βιοενεργά συστατικά που μπορεί να επηρεάσουν την εμφάνιση του διαβήτη. Επιπλέον, λίγες μελέτες διαφοροποίησαν τον τύπο του τσαγιού και επικεντρώθηκαν κυρίως στις επιδράσεις της τακτικής παρά της αυξημένης κατανάλωσης τσαγιού. Περισσότερες μελέτες για τη σύνδεση μεταξύ διαφορετικών τύπων και υψηλότερης κατανάλωσης τσαγιού σε σχέση με την εμφάνιση κίνδυνου για διαβήτη τύπου 2 είναι απαραίτητες στο μέλλον.
