Ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν, έχει συγγράψει 16 βιβλία και διδάσκει Φιλοσοφία και Πολιτισμό στο πανεπιστήμιο der Kunste (Βερολίνο). Στην «Κοινωνία της Κόπωσης» αναφέρεται στην αναγκαία παιδαγωγική του βλέμματος.
Η παιδαγωγική του βλέμματος, υιοθετώντας τη στάση του Νίτσε, καλλιεργείται μέσα από τα τρία βασικά καθήκοντα που έχει ο άνθρωπος: να μάθει να «βλέπει», να μάθει να σκέπτεται, να μάθει να μιλάει και να γράφει.
Ο άνθρωπος, γράφει ο Χαν, πρέπει να μάθει να μην αντιδρά αμέσως σε ένα ερέθισμα, αλλά να αποκτά τον έλεγχο όλων των ανασταλτικών ενστίκτων. Κάθε έλλειψη πνευματικότητας στηρίζεται στην αδυναμία αντίστασης σε ένα ερέθισμα, λες και οφείλει το άτομο να αντιδράσει και να πρέπει να ακολουθήσει κάθε ενόρμηση. Αυτό το πρέπει είναι σχεδόν νοσηρότητα, είναι παρακμή, γράφει ο Χαν, μεταφέροντας τις ιδέες του Νίτσε.
Για μια παιδαγωγική του βλέμματος στη διατροφή και τη ζωή μας
Ο Χαν στην «Κοινωνία της κόπωσης» αναφέρεται στον απογυμνωμένο δυτικού τύπου άνθρωπο, που είναι μονίμως απασχολημένος στις απαιτήσεις της εργασίας ή της ..ανεργίας. Η υπερεργασία ή η συνεχής προσπάθεια εύρεσης εργασίας, συνεπικουρούμενη από το νέο στυλ επαφών και επικοινωνίας των ανθρώπων (πχ κοινωνική δικτύωση), αλλά και από την πληθώρα πληροφορία που φτάνει στα μάτια του (διαδίκτυο, ιστοσελίδες, τηλεόρα- ση κα) τον κάνουν παθητικό. Έτσι, υποκύπτει σε κάθε ερέθισμα πιο εύκολα, χωρίς αντίσταση.
Αναγωγικά, αυτό μπορεί να συμβεί και στο είδος, ποιότητα, ποσότητα της τροφής του. Υποκύπτει, χωρίς να αντιδρά στα επίμονα ερεθίσματα, χωρίς καμία παιδαγωγική του βλέμματος, χωρίς να είναι εκπαιδευμένος σε έναν πιο στοχαστικό, πνευματώδη βίο, που απαντά ή έστω θέτει τα ερωτήματα στο τι; πώς; γιατί;
Αυτή η υπεραντίδραση, η τερατώδης καθημερινή πληροφόρηση δυσκολεύει τον σύγχρονο άνθρωπο να έχει καθαρό και διαυγή νου. Η παιδαγωγική του βλέμματος είναι χρήσιμη για την υγεία μας, για τον πολιτικό και κοινωνικό μας βίο. Είναι όμως και κοπιώδης..
