Όπως έχει φανεί από αρκετές μελέτες μέχρι τώρα, η παρουσία συνδαιτυμόνων επηρεάζει το πώς και το τι τρώμε. Μια νέα μελέτη έρχεται να προσθέσει επιπλέον δεδομένα στο θέμα αυτό.
Πως σχεδιάστηκε η μελέτη;
Στην μελέτη, που είχε έναν 2x2 παραγοντικό σχεδιασμό, συμμετείχαν 82 συνολικά άνδρες και γυναίκες νεαρής ηλικίας (19,5 (18-33) έτη) με φυσιολογικό βάρος (ΔΜΣ 22,9 (18,0-30,7) kg/m2) οι οποίοι κλήθηκαν να γευματίσουν παρουσία 10-12 επιπλέον συνδαιτυμόνων στο κέντρο της μελέτης. Στους επιπλέον συνδαιτυμόνες συμμετείχε πάντα μία ηθοποιός η οποία άλλοτε φορούσε πρόσθετα ρούχα ώστε να φαίνεται υπέρβαρη και άλλοτε όχι, ώστε να φαίνεται το φυσιολογικό της βάρος. Οι δύο μεταβλητοί παράγοντες της μελέτης ήταν:
- το βάρος της ηθοποιού (είτε φυσιολογικό είτε υπέρβαρο), η οποία φρόντιζε να γίνει ιδιαίτερα αντιληπτή από τους εθελοντές της μελέτης και
- η ποσότητα περισσότερο «θερμιδικού» και λιγότερο «θερμιδικού» φαγητού που σέρβιρε το άτομο αυτό (μακαρόνια και σαλάτα αντίστοιχα).
Έτσι, οι 82 εθελοντές κατανεμήθηκαν σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες και μετρήθηκε η ποσότητα του φαγητού που κατανάλωσαν:
- η ηθοποιός φαινόταν υπέρβαρη και σέρβιρε πολλά μακαρόνια και λίγη σαλάτα
- η ηθοποιός φαινόταν υπέρβαρη και σέρβιρε περισσότερη σαλάτα, λιγότερα μακαρόνια
- η ηθοποιός φαινόταν φυσιολογικού βάρους και σέρβιρε περισσότερη σαλάτα, λιγότερα μακαρόνια είτε
- πολλά μακαρόνια και λίγη σαλάτα τον εαυτό της.
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα;
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες της μελέτης κατανάλωσαν σημαντικά περισσότερο από το περισσότερο «θερμιδικό» φαγητό όταν γευμάτιζαν μαζί με την υπέρβαρη απ’ ότι με την φυσιολογικού βάρους συνδαιτυμόνα. Επιπρόσθετα, στην περίπτωση όπου η συνδαιτυμόνας ήταν υπέρβαρος και έτρωγε πιο υγιεινά, οι συμμετέχοντες κατέληγαν να τρώνε τελικά λιγότερη σαλάτα!
Τα παραπάνω αποτελέσματα, αν και πολύ ενδιαφέροντα, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν με προσοχή, καθώς η μελέτη έχει αρκετούς περιορισμούς στον σχεδιασμό της (ο συμμετέχοντας δεν καθόταν απαραίτητα κοντά στην ηθοποιό, ο πληθυσμός της μελέτης – προπτυχιακοί φοιτητές- ήταν αφενός πολύ ειδικός και αφετέρου νορμοβαρής, κλπ). Παρ’ όλα αυτά, είναι ενδιαφέρον ότι τα παρόντα αποτελέσματα συμφωνούν με προηγούμενα στο θέμα αυτό και επιβεβαιώνουν την υπόθεση της κατανάλωσης φαγητού με μικρότερη προσοχή ως προς την υγεία μας (“lower health commitment hypothesis”) όταν ο συνδαιτυμόνας μας είναι υπέρβαρος.
