Η μακροπρόθεσμη διατήρηση του απωλεσθέντος βάρους μετά από ένα πρόγραμμα διατροφής παραμένει η μεγαλύτερη πρόκληση για τα άτομα που χάνουν επιτυχώς βάρος. Στην παρούσα μελέτη γίνεται μία προσπάθεια να αναγνωριστούν τα κατώφλια εκείνα στην απώλεια βάρους που εγγυώνται την διατήρηση ενός κλινικά σημαντικού ποσοστού της μετά από 1 έτος.
Τί εξέτασε η μελέτη;
Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε η βάση δεδομένων της μελέτης Look AHEAD η οποία περιελάμβανε 2327 διαβητικούς ασθενείς (με διαβήτη τύπου ΙΙ) με μέσο ΔΜΣ 35,8 (±6,0), μέση ηλικία τα 58,6 έτη (±6,8) και χωρίς πρόσθετα προβλήματα υγείας. Οι ασθενείς αυτοί υποβλήθηκαν σε εντατική διαιτητική παρέμβαση για 6 μήνες με θερμιδικό περιορισμό (1200-1800kcal), παροχή υποκατάστατων γευμάτων, εβδομαδιαίες ομαδικές συναντήσεις, συμπεριφορική θεραπεία καθώς και άλλες διευκολύνσεις όπως εγγραφές σε γυμναστήρια, δωρεάν βιβλία μαγειρικής και άλλα. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν μέχρι και το πέρας ενός έτους, και καταγράφηκαν οι αλλαγές στο βάρος στους μήνες 1, 2 και 12.
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα;
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης, η απώλεια βάρους τους 2 πρώτους μήνες του προγράμματος φάνηκε να συσχετίζεται ισχυρά με την απώλεια βάρους στο τέλος του πρώτου χρόνου. Πιο συγκεκριμένα, όσο υψηλότερο το ποσοστό απώλειας βάρους μέσα στους 2 πρώτους μήνες, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει το άτομο να διατηρήσει μια κλινικά σημαντική απώλεια (5-10% του αρχικού βάρους) στον ένα χρόνο. Ακόμα, διερευνώντας ποιο ποσοστό απώλεια βάρους στα αρχικά στάδια του προγράμματος είναι ενδεικτικό της μακροπρόθεσμης διατήρησής του, οι ερευνητές κατέληξαν ότι απώλεια μικρότερη του 2-3% στους 2 πρώτους μήνες δίαιτας συνδέονται με χαμηλές πιθανότητες για διατήρηση μιας κλινικά σημαντικής απώλειας στο 1 έτος, ενώ μεταξύ των δύο πρώτων μηνών, το βάρος που επιτυγχάνεται με το πέρας του 2ου μήνα φαίνεται για σχετίζεται πιο ισχυρά με την μακροπρόθεσμη διατήρησή του.
Συμπέρασμα
Η παρούσα μελέτη προσθέτει μερικά πολύ σημαντικά εργαλεία στα χέρια του διαιτολόγου: αφενός δίνεται πλέον η δυνατότητα αναγνώρισης (και με συγκεκριμένα ποσοστά πλέον) σε αρχικό στάδιο των ατόμων εκείνων που θα δυσκολευτούν να διατηρήσουν την απώλεια βάρους σε βάθος χρόνου ώστε να ληφθούν εγκαίρως μέτρα, και αφετέρου τονίζουν την ανάγκη ενίσχυσης της διαιτητικής παρέμβασης ήδη από την αρχή ενός προγράμματος διατροφής. Παρ’ ότι η γενίκευση των παραπάνω συμπερασμάτων είναι δύσκολη δεδομένου ότι η συγκεκριμένη μελέτη αφορούσε διαβητικούς ασθενείς με αυξημένο μέσο όρο ηλικίας, είναι σημαντικό τα αποτελέσματα αυτά να ληφθούν σοβαρά υπόψη στην σχεδίαση διαιτητικών παρεμβάσεων είτε σε πληθυσμιακό είτε σε ιδιωτικό επίπεδο.
