Η διαλειμματική νηστεία είτε πρόκειται για μεγαλύτερης ή μικρότερης χρονικής διάρκειας είναι μία διατροφική πρακτική στην οποία τα άτομα δεν προσλαμβάνουν ενέργεια για περιόδους μεγαλύτερες των 8 ωρών (που θα είναι θεωρητικά το διάστημα του ύπνου) για να έχουν πλεονεκτήματα στην υγεία τους.
Η διαλειμματική νηστεία επηρεάζει το μεταβολισμό των υποστρωμάτων, τις κυτταρικές οδούς που ενεργοποιούνται όπως η λιπόλυση και η αυτοφάγια, τη φλεγμονή καθώς και το καρδιαγγειακό σύστημα.
Το βασικό που φαντάζει ελκυστικό στα διάφορα είδη νηστείας είναι ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει ενεργειακός περιορισμός, όπως γίνεται στην περίπτωση του κλασσικού σχήματος δίαιτας. Αυτό φαίνεται να είναι σημαντικό, αν σκεφτούμε πως υπάρχουν δεδομένα που συνδέουν το συνεχή ενεργειακό περιορισμό με χαμηλή συμμόρφωση.
Πώς Σχεδιάστηκε η Μελέτη;
Η εν λόγω μελέτη είναι μία τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική μελέτη με βασικά αποτελέσματα γύρω από την απώλεια λίπους και άλιπης μάζας μετά από πρωτόκολλο διαλειμματικής νηστείας. Συμμετείχαν υπέρβαροι και παχύσαρκοι άνθρωποι με χαμηλά επίπεδα δραστηριότητας από 35 έως 60 χρόνων. 21 από αυτούς ολοκλήρωσαν τη μελέτη και αποτελούν το δείγμα της. Μία ad libitum προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε για να εξετάσουν πως επηρεάζεται η πρόσληψη ενέργειας και μικροθρεπτικών στοιχείων, όταν δεν υπάρχει σαφής κατεύθυνση γύρω από το διατροφικό πλάνο. Οι συμμετέχοντες που ανήκαν στην ομάδα της διαλειμματικής νηστείας χρειαζόταν να καταναλώνουν όλες τις θερμίδες τους μεταξύ 12.00 και 20.00 κάθε μέρα δημιουργώντας έτσι ένα παράθυρο νηστείας 16 ωρών, ενώ η ομάδα ελέγχου συνέχισε το κανονικό της διατροφικό σχήμα. Και οι δύο ομάδες έκαναν προπόνηση αντιστάσεων 3 φορές για 8 εβδομάδες. Η προσκόλληση στο κάθε πρωτόκολλο αντίστοιχα, εκτιμήθηκε με τριήμερα ημερολόγια καταγραφής σε ορισμένους χρόνους.
Τί έδειξαν τα αποτελέσματα;
Οκτώ εβδομάδες διαλειμματικής νηστείας με παράλληλη άσκηση κατάφεραν να μειώσουν το βάρος, το δείκτη μάζας σώματος και τη λιπώδη μάζα σημαντικά περισσότερο, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Στα δευτερεύοντα αποτελέσματα, η άσκηση αντιστάσεων αύξησε σημαντικά την άλιπη μάζα και τη δύναμη και στις δύο ομάδες.
Από την ανάλυση προέκυψε ότι υπήρχε μία μικρή αλλά σημαντική μείωση στις θερμίδες: αυτή ήταν της τάξης των 300 θερμίδων για την ομάδα της διαλειμματικής νηστείας, και της τάξης των 250 για την ομάδα ελέγχου. Παρά τις παρόμοιες διαφορές σε ενεργειακή πρόσληψη, η ομάδα της διαλειμματικής νηστείας έχασε περισσότερο βάρος.
Ποιά τα Συμπεράσματα για τον Επαγγελματία Διαιτολόγο;
Αξιοσημείωτα, η απώλεια σε λιπώδη μάζα ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη στην ομάδα της διαλειμματικής νηστείας σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, κάτι που υπονοεί πως οι μεταβολικές επιδράσεις της διαλειμματικής νηστείας παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στην απώλεια του λίπους, από τη μείωση των θερμίδων αυτών καθαυτών. Μερικοί μηχανισμοί που έχουν προταθεί για αυτήν την δράση είναι η ενεργοποίηση της οξείδωσης του λίπους και η αυτοφαγία.
Φυσικά, η διάρκεια της μελέτης ήταν μικρή και χρειάζεται να επιβεβαιωθούν αυτά τα αποτελέσματα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα παρέμβασης, παρ’όλα αυτά, η επιστήμη της διατροφής συνεχώς εξελίσσεται και χρειάζεται, σαν επαγγελματίες υγείας, να κρατάμε ανοιχτά τα αυτιά μας, το μυαλό μας και την κριτική μας ικανότητα.
