Όταν σκεφτούμε πώς μπορεί να δείχνει ένα άτομο με διατροφική διαταραχή, το μυαλό μας πάει κατευθείαν σε μία έφηβη με καχεκτικό σώμα και νωθρό βλέμμα. Το πρόσωπο όμως των διατροφικών διαταραχών είναι πλέον αρκετά διαφορετικό – δεν είναι μόνο γένους θηλυκού, όπως επίσης είναι και πολύ «νεότερο» ηλικιακά.
Συγκεκριμένα, ο David Rosen, ερευνητής του πανεπιστημίου του Michigan αναφέρει δραματική αύξηση των νοσηλευόμενων παιδιών με διατροφική διαταραχή κάτω από την ηλικία των 12 ετών. Επίσης, πρόσφατη έρευνα αναφέρει ότι 5-10% των διατροφικών διαταραχών εκδηλώνεται σε αγόρια. Σύμφωνα με τον Rosen «σίγουρα υπάρχει το κλασσικό στερεότυπο των ασθενών – έφηβη προερχόμενη από ανώτερο βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο, αλλά πλέον βλέπουμε αγόρια και παιδιά γενικά με ηλικίες 8, 9 και 10 ετών που παρουσιάζουν πολύ σοβαρή ψυχογενή ανορεξία».
Κάποια παιδιά με διατροφική διαταραχή μπορεί να μη φαίνονται ελλιποβαρή. Ο Rosen εξηγεί ότι αυτό συμβαίνει, διότι τα παιδιά ξεκίνησαν να έχουν διαταραγμένη συμπεριφορά σε σχέση με την τροφή όταν ζύγιζαν παραπάνω ή η συμπεριφορά τους δεν είχε οδηγήσει σε απώλεια βάρους.
Τα παιδιά πρέπει να παίρνουν βάρος σε σταθερή βάση, οπότε η έρευνα τονίζει ότι αυτά τα παιδιά δεν αναπτύσσονται σωστά. Ένα από τα βασικά κριτήρια για τη διάγνωση της ψυχογενούς ανορεξίας είναι απώλεια βάρους 15% κάτω του φυσιολογικού. Ακόμη κι αυτός ο παράγοντας να μην υφίσταται, όταν υπάρχει φόβος για την τροφή ή ανησυχία για αύξηση βάρους ή γενικά για την εικόνα τους, τότε θεωρείται ότι υπάρχει πρόβλημα διατροφικής διαταραχής.
Έχει φανεί ότι κάποιες πληροφορίες που λαμβάνουν τα παιδιά από τους ενήλικες τα μπερδεύουν. Για παράδειγμα, κάποια παιδιά αναστατώνονται με το περιεχόμενο μιας τροφής σε λίπος. Κι αυτό γιατί είχαν ακούσει κάπου ότι όποιος παθαίνει έμφραγμα τρώει πολύ λίπος και έχει υψηλή χοληστερίνη. Έτσι, παρερμηνεύουν τις πληροφορίες και δημιουργούν αυστηρούς και απόλυτους κανόνες.
Σύμφωνα με τον Rosen, τα παιδιά διαχειρίζονται τα μηνύματα σχετικά με την παχυσαρκία με τρόπους που οι ενήλικες δεν μπορούν πάντα να αντιληφθούν. Επειδή λοιπόν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουν το πρόβλημα, οι γονείς είναι καλό να γίνεται μία εκτίμηση από παιδίατρο και ψυχολόγο. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι παιδιά του δημοτικού δεν μπορούν να λεκτικοποιήσουν πολλά από τα συναισθήματά τους, αλλά ενδείξεις μελαγχολίας και ανησυχίας μπορεί να αποτελούν την έναρξη μιας διατροφικής διαταραχής.
Πολλοί γονείς νιώθουν ενοχές και επιθυμούν να πάρουν ενημέρωση από τους ειδικούς για το τι πρέπει να κάνουν για να βοηθήσουν τα παιδιά με τις διατροφικές διαταραχές. Σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν υπάρχουν καλές και κακές τροφές και πρέπει να ενθαρρύνεται το ήρεμο περιβάλλον κατά τη διάρκεια των γευμάτων.
H Sarah Ravin, ψυχολόγος που ειδικεύεται στη θεραπεία παιδιών που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές αναφέρει: «Υπάρχουν πολλοί τρόποι στη θεραπεία παιδιών με διατροφικές διαταραχές, αλλά δεν είναι όλες οι μέθοδοι το ίδιο αποτελεσματικές. Η έρευνα δείχνει ότι η οικογενειακή θεραπεία, γνωστή ως μέθοδος Maudsley, είναι η πιο αποτελεσματική σε παιδιά κάτω των 18 ετών, που πάσχουν από ψυχογενή ανορεξία ή βουλιμία. Η ομάδα αυτή των ειδικών συστήνει στους γονείς να ενημερώνονται από τον ιστότοπο ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ονομάζεται FEAST (website: www.feast-ed.org) και περιέχει σημαντικές πληροφορίες και πηγές για τη διαχείριση παιδιών με διατροφικές διαταραχές.
