Τροχαντιρίτιδα ή αλλιώς θυλακίτιδα του μείζονος τροχαντήρα είναι η φλεγμονή του θυλάκου που βρίσκεται στην άρθρωση του ισχίου. Ο θύλακος είναι ένας σάκος με υγρό ο οποίος προστατεύει τα οστά νη μην αναπτύσσουν τριβή μεταξύ τους, ιδιαίτερα εάν αυτά τα οστά κάνουν υπερβολική δραστηριότητα σε σχέση με το κανονικό, δηλαδή συνεχόμενα ανέβασμα σκαλιών, παρατεταμένη στάση που επιβαρύνει τα ισχία, επαναλαμβανόμενες κινήσεις που ερεθίζουν τον θύλακα και μετά από τραύμα.
Οι γλουτιαίοι μύες είναι υπεύθυνοι για τη σταθεροποίηση της λεκάνης και τις κινήσεις του ισχίου, όταν οι παραπάνω δραστηριότητες των κινήσεων είναι αυξημένες, η τριβή του θυλάκου αυξάνεται, οι μύες είναι σε έντονη τάση και τότε ο θύλακας ερεθίζεται και φλεγμαίνει. Ουσιαστικά ο οργανισμός με αυτό τον τρόπο μας «φωνάζει» να σταματήσουμε τις δραστηριότητες που δημιουργούν παθολογία στον θύλακα.
Τα συμπτώματα της τροχαντιρίτιδας
Τα συμπτώματα της τροχαντιρίτιδας φανερώνονται με πόνο στο ανέβασμα της σκάλας σε πλάγια θέση σε σκληρές επιφάνειες, στη στάση οκλαδόν, σε σταυροπόδι. Επίσης ο πόνος εντοπίζετε στην εξωτερική επιφάνεια των ισχίων και σπάνια συνεχίζει μέχρι το γόνατο. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα κοινά στοιχεία της φλεγμονής όπως η ερυθρότητα, η αύξηση της θερμοκρασίας και το οίδημα δεν εμφανίζονται ιδιαίτερα σε αυτή τη πάθηση.
Παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της τροχαντιρίτιδας
Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της τροχαντιρίτιδας συνήθως είναι λόγω της αρθρικής δυσκαμψίας, της δυσκαμψίας του μυικού συστήματος, της λανθασμένης άσκησης και της υπέρχρησης του ισχίου.
Βάση πρόσφατων ερευνών, η συχνότητα της τροχαντιρίτιδας είναι 1,8 στους 1000. Οι γυναίκες σε σχέση με τους άντρες έχουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό να πάθουν τροχαντιρίτιδα- γύρω στο 80% των πασχόντων είναι γυναίκες
Αυτό φαίνεται να οφείλεται στη μηχανικής των ισχίων και στη μεγαλύτερη λεκάνη των γυναικών σε σύγκριση με τους άντρες.
Πώς αντιμετωπίζεται η τροχαντιρίτιδα;
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη χάπια και ενέσεις. Η φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση ξεκινά μετά το πέρας του οξέος σταδίου. Στόχος του φυσικοθεραπευτή είναι εκτός από το να αποκαταστήσει την πάθηση, να διδάξει στον ασθενή τρόπους ώστε να μην επιβαρύνει το ισχίο του στην καθημερινότητά του.
- Αρχικός στόχος είναι η ανάπαυση και οι τροποποιήσεις των «κακών» δραστηριοτήτων,
- Παγοθεραπεία (ο πάγος σε φλεγμονώδεις καταστάσεις βοηθά πάρα πολύ στην αναστολή του πόνου και της φλεγμονής)
- Ηλεκτροθεραπεία
- Τεχνικές μαλακών μορίων
- Κινητοποίηση της άρθρωσης
Εφόσον εφαρμοστούν τα παραπάνω, ένα απαραίτητο στοιχείο είναι το σωστό ασκησιολόγιο. Με την πάροδο μερικών συνεδριών και με βάση την πορεία του ασθενούς, πρέπει να εφαρμοστεί ένα ειδικό και εξατομικευμένο ασκησιολόγιο για να μπορέσει η άρθρωση να σταθεροποιηθεί καλά και να μειωθεί ο κίνδυνος της επανεμφάνισής του.
