Το όμορφο ταξίδι της ανάπτυξης και θρέψης ενός παιδιού συχνά συνοδεύεται από μικρά ή μεγάλα προβλήματα που βασανίζουν κυρίως τους γονείς. Ακόμη ωστόσο κι αν τα συνηθισμένα αυτά προβλήματα της παιδικής διατροφής φαντάζουν απροσπέλαστα, υπάρχουν λύσεις για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
Περιορισμένη όρεξη του παιδιού
Ένα συνηθισμένο πρόβλημα της παιδικής ηλικίας είναι η περιορισμένη όρεξη που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα περιορισμένη ανάπτυξη του παιδιού, γεγονός που δημιουργεί αρκετό άγχος στους γονείς, οδηγώντας συχνά σε εντάσεις και διαμάχες κατά τη διάρκεια του γεύματος. Ως αποτέλεσμα, το παιδί συχνά αντιδρά και μειώνει κι άλλο την κατανάλωση φαγητού.
Η συμβουλή προς τους γονείς είναι μία: Ψυχραιμία. Το παιδί καλό είναι να συνηθίσει να τρώει καθιστό στο τραπέζι, και όχι μπροστά στην τηλεόραση, με τα δικά του σκεύη φαγητού, έχοντας τα διάφορα τρόφιμα, όπως η σαλάτα, το ψωμί κ.λπ. σε μικρή απόσταση από το πιάτο του και κυρίως σε ένα ευχάριστο περιβάλλον χωρίς εντάσεις.
Υπερκινητική συμπεριφορά
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετοί γονείς, είναι η υπερκινητική συμπεριφορά, η οποία συνήθως εμφανίζεται πριν την ηλικία των 7 ετών, σε ποσοστό 5-10% και διαρκεί περίπου 6 μήνες ή και περισσότερο. Το πρόβλημα αυτό φαίνεται ότι δεν σχετίζεται άμεσα με τη διατροφή, ωστόσο διάφορα τρόφιμα κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί, όπως χρωστικές ουσίες, ζάχαρη, καφεΐνη κ.ά., τα οποία περιέχονται κατά κόρον σε συσκευασμένα τρόφιμα, όπως ροφήματα, γλυκά και πατατάκια.
Η λύση είναι η ισορροπημένη διατροφή, με άφθονα φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά, όσπρια και τις απαραίτητες ποσότητες κρέατος.
Τι είναι η τροφική νεοφοβία;
Συχνά παρατηρούμε τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών να αλλάζουν κατά διαστήματα και τρόφιμα τα οποία «λάτρευαν» και κατανάλωναν με μανία να περνούν στη λίστα των «απαγορευμένων», ενώ εμφανίζουν μια αρνητική προδιάθεση απέναντι σε τρόφιμα άγνωστα ή τρόφιμα με περίεργη εμφάνιση: για παράδειγμα τρόφιμα με κόκκινο χρώμα ή περίεργη υφή. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται τροφική νεοφοβία, η οποία ορίζεται ως απροθυμία για κατανάλωση «νέων» τροφίμων, ειδικά φρούτων και λαχανικών.
Ξεκινά την περίοδο του απογαλακτισμού και κορυφώνεται μεταξύ 2 και 6 ετών. Έπειτα, σταδιακά μειώνεται, για να φτάσει σε ένα σταθερό σημείο κατά την ενηλικίωση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι γονείς μπορούν να ακολουθήσουν μερικές πρακτικές συμβουλές. Αρχικά, μπορούν να αφήσουν τα παιδιά να διαλέξουν τα φρούτα και τα λαχανικά όταν πάνε να τα αγοράσουν και μετά τα βοηθούν στην προετοιμασία του γεύματος. Έτσι, το φαγητό στο πιάτο θα πάψει να τους φαίνεται τόσο «ξένο».
Επίσης, είναι σημαντικό κάθε νέο τρόφιμο να προσφέρεται στο παιδί αρκετές φορές, πάντα με ένα αγαπημένο του τρόφιμο και κυρίως στην αρχή του γεύματος, όπου το ενδιαφέρον του παιδιού είναι σε υψηλά επίπεδα. Τέλος, προτείνεται να περιγράφουν στο παιδί τους πώς είναι η γεύση, η υφή και η μυρωδιά του τροφίμου.
Ποια άλλα προβλήματα μπορεί να υπάρξουν;
Παρόμοια προβλήματα με την τροφική νεοφοβία, είναι η υπερεκλεκτική ή δύστροπη διατροφή, η μονοφαγία, δηλαδή η συστηματική κατανάλωση 1-2 τροφίμων και το λεγόμενο «picky eating», που χαρακτηρίζει ένα παιδί που χαζεύει στο τραπέζι και δε δείχνει ενδιαφέρον να φάει.
Τέλος, άλλα συχνά προβλήματα της παιδική ηλικίας που σχετίζονται με τη διατροφή είναι η δυσκοιλιότητα και η τερηδόνα.
Δυσκοιλιότητα
Η δυσκοιλιότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί με αύξηση της κατανάλωσης φυτικών ινών, οι οποίες είναι άφθονες σε τρόφιμα ολικής άλεσης, φρούτα, λαχανικά και όσπρια.
Τερηδόνα
Από την άλλη μεριά, για την τερηδόνα ενοχοποιούνται τα σάκχαρα που «τρέφουν» τα βακτήρια που κατοικούν στη στοματική μας κοιλότητα. Καθώς σάκχαρα δεν προσλαμβάνουμε μόνο από την ενοχοποιημένη ζάχαρη, η οποία βρίσκεται άφθονη στα γλυκά και τα ροφήματα αλλά και από το ψωμί, το γάλα, τους χυμούς, προτείνεται ο περιορισμός των τροφίμων που είναι πλούσια σε απλούς υδατάνθρακες, όπως τα γλυκά, τα γαριδάκια και τα αναψυκτικά που δεν προσφέρουν θρεπτικά συστατικά στον οργανισμό του παιδιού και ο περιορισμός της κατανάλωσης αμυλούχων τροφίμων μόνο κατά τη διάρκεια των γευμάτων.
