Τα παιδιά μας τη λατρεύουν, το ίδιο κι εμείς αφού η ανθρώπινη φύση συνδέει τη γλυκιά γεύση με την επιλογή ασφαλών, θρεπτικών τροφίμων. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η ζάχαρη είναι ένας απλός υδατάνθρακας – και οι υδατάνθρακες αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας του οργανισμού και είναι απαραίτητοι για τη σωστή ανάπτυξη και λειτουργία του.
Η ιστορία της
Η πρώτη επαφή των αρχαίων προγόνων μας –και συγκεκριμένα των λαών της Νοτιανατολικής Ασίας- με τη ζάχαρη, ήταν μέσα από το ζαχαροκάλαμο. Μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ελλάδα και στη συνέχεια η Ευρώπη, γνώρισαν αυτό το "περίεργο κρυσταλλικό μέλι που δεν το έφτιαχναν οι μέλισσες". Μέχρι τότε, οι λαοί της δύσης συνέδεαν τη γλυκιά γεύση μόνο με τα γλυκά φρούτα και το μέλι. Η εξάπλωση του ζαχαροκάλαμου στην Ευρώπη έγινε κυρίως από τους Άραβες περίπου τον όγδοο αιώνα μ.Χ., ενώ η Αμερική το γνώρισε μόλις τον δέκατο έκτο αιώνα!
Μορφές σακχάρων
Φυσικές πηγές σακχάρων είναι τα φρούτα, το γάλα, το μέλι, τα δημητριακά, το ρύζι, η πατάτα και πολλές άλλες. Όλες προσφέρουν στον οργανισμό ενέργεια για να καλύψει τις ανάγκες του, καθώς επίσης και διάφορα άλλα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξή του, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
Η πιο απλή μορφή σακχάρων είναι η γλυκόζη, που αποτελεί και τη «βάση» των διαφόρων μορφών της. Η σουκρόζη, για παράδειγμα - η κοινή επιτραπέζια ζάχαρη που προστίθεται στα ποτά και στα γλυκά - παράγεται από γλυκόζη και φρουκτόζη και αποτελεί βασικό συστατικό του αμύλου το οποίο περιέχεται στο ψωμί, στα ζυμαρικά, στις πατάτες, στο ρύζι στα προϊόντα ολικής αλέσεως και στα δημητριακά.
Η γλυκόζη κυκλοφορεί στο αίμα, γνωστή και ως σάκχαρο του αίματος, και παρέχει ενέργεια κυρίως στον εγκέφαλο, στους μυς και στην καρδιά. Η φρουκτόζη βρίσκεται στα φρούτα και το μέλι ενώ η λακτόζη, στο γάλα.
Ένας κανόνας κι ένας μύθος!
Σε ό,τι αφορά στην πολυσυζητημένη κατανάλωση της ζάχαρης, ο βασικός κανόνας είναι ένας και λέγεται «μέτρο»! Δεδομένου, μάλιστα, ότι η απόδοσή της σε θερμίδες είναι 4 θερμίδες ανά γραμμάριο, μπορούμε να απολαμβάνουμε τη γλυκύτητά της σε τρόφιμα και ποτά, όπως τα αγαπημένα μας αναψυκτικά, αρκεί να αποφεύγουμε τις υπερβολές!
Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» τρόφιμα – υπάρχουν μόνο καλές και κακές διατροφικές συνήθειες. Στην περίπτωση της ζάχαρης, η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, δεδομένου ότι οι απλοί υδατάνθρακες, από ένα σημείο και μετά, προσθέτουν μόνο θερμίδες.
Πολυσυζητημένος, όμως, είναι και ο μύθος που συνδέει τη ζάχαρη με την υπερκινητικότητα στα παιδιά. Πρόκειται για μία εσφαλμένη θεωρία που γεννήθηκε μάλλον από πεποιθήσεις της κοινής γνώμης, παρά από επιστημονικά δεδομένα!
Κι επειδή, ακριβώς, δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη ότι η ζάχαρη επηρεάζει, με οποιονδήποτε τρόπο, τη συμπεριφορά ή τις δραστηριότητες των παιδιών, διεθνείς οργανισμοί, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο Οργανισμός Γεωργίας και Τροφίμων του Ο.Η.Ε. και ο Αμερικάνικος Διαιτολογικός Σύλλογος, επισημαίνουν ότι «η ζάχαρη δεν μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά των παιδιών με οποιοδήποτε τρόπο», καταρρίπτοντας έτσι το σχετικό μύθο.
