Ειρήνη, 3 ετών
Η Ειρήνη είναι 3 ετών και το τελευταίο 6μηνο διανύει μια περίοδο άρνησης απέναντι στο φαγητό. Μέχρι και την ηλικία των 2 ετών περίπου ήταν ένα παιδάκι καλοφάγανο, όπως μου την χαρακτήρισαν οι γονείς της.
Η μητέρα και ο πατέρας της εργάζονται καθημερινά με αποτέλεσμα κύριος φροντιστής της Ειρήνης να είναι η γιαγιά της. Τα φαγητά που δέχεται να καταναλώσει είναι πολύ συγκεκριμένα. Τρώει με ευχαρίστηση ψωμί, μακαρόνια και πατάτες, ελάχιστα φρούτα, ακόμα λιγότερα λαχανικά με μοναδική προτίμηση στο αγγούρι και πολύ λίγο κρέας, ενώ η μεγάλη της αγάπη είναι τα γλυκά. Αρνείται να δοκιμάσει νέα τρόφιμα και οποιοδήποτε τρόφιμο που δεν είναι της αρεσκείας της το απορρίπτει και μάλιστα με θυμό. Η γιαγιά προκειμένου να μην μείνει νηστική η Ειρήνη μαγειρεύει με βάση τις προτιμήσεις της, φροντίζει να την κυνηγάει όλη μέρα στο σπίτι για μια «μπουκίτσα» και ενίοτε της υπόσχεται αλλά και την επιβραβεύει με κάποιο γλύκισμα μετά το φαγητό.
Νεοφοβία στη διατροφική συμπεριφορά του παιδιού
Η πρώτη εικόνα που σχηματίζουμε για την Ειρήνη είναι ότι διανύει το στάδιο της νεοφοβίας, μια φάση κατά την οποία το παιδί αρνείται να δοκιμάσει νέα τρόφιμα. Η νεοφοβία θεωρείται συνηθισμένη διατροφική συμπεριφορά παιδιού στην ηλικία 2-6 ετών, αλλά είναι μια κατάσταση που υποχωρεί.
Σημεία στα οποία πρέπει να σταθούμε είναι το ωράριο γευμάτων της Ειρήνης, την προσπάθεια για επαναλαμβανόμενη έκθεση σε νέα τρόφιμα παρόλο που τα απορρίπτει και την δημιουργία ενός «φιλικού» περιβάλλοντος.
Σε ποια σημεία είναι καλό να εστιάσουμε;
1. Ωράριο γευμάτων
Το «κυνηγητό» της γιαγιάς με το φαγητό για να εξασφαλίσει έστω και μια ακόμα μπουκίτσα μετά από πίεση δεν βοηθάει να αναπτύξει το παιδί το αίσθημα του κορεσμού και της πείνας. Είναι πολύ σημαντικό η Ειρήνη να αποκτήσει συγκεκριμένο ωράριο γευμάτων ώστε να πεινάει την ώρα των γευμάτων. Αν το παιδί τσιμπολογάει ή επιβραβεύεται με κάποιο γλύκισμα θα χάσει κάθε ενδιαφέρον για να δοκιμάσει το νέο τρόφιμο.
2. Επαναλαμβανόμενη έκθεση
Από το ιστορικό της Ειρήνης αντιλαμβανόμαστε ότι η γιαγιά δεν της χαλάει χατίρι. Έχει προσαρμόσει την μαγειρική στις προτιμήσεις της, γεγονός που δεν βοηθάει στην εξοικείωση της με τα νέα τρόφιμα. Ένα παιδί που αρνείται να δοκιμάσει κάτι καινούριο μπορεί να χρειαστεί ακόμα και 15 φορές να του προσφέρουμε το ίδιο τρόφιμο για να αποφασίσει να το δοκιμάσει.
Αν μάλιστα βρίσκονται μαζί του περισσότερα άτομα που καταναλώνουν το ίδιο τρόφιμο τότε αυξάνεται η προθυμία του παιδιού για δοκιμή. Επιμένουμε λοιπόν στα οικογενειακά γεύματα σε συνδυασμό με την επαναλαμβανόμενη έκθεση του νέου τροφίμου. Μόλις γίνει η πρώτη δοκιμή αρχίζει να υποχωρεί και η νεοφοβία, για αυτό θα χρειαστεί μεγάλη υπομονή και επιμονή.
3. Φιλικό περιβάλλον
Χωρίς να γνωρίζουμε λεπτομέρειες για την καθημερινότητα της Ειρήνης συστήνουμε κάποιες στρατηγικές που δημιουργούν ένα πιο «φιλικό διατροφικό περιβάλλον». Γονείς και γιαγιά μπορούν να πάρουν την Ειρήνη μαζί στα ψώνια του σπιτιού αλλά και να την αφήσουν να συμμετάσχει στην προετοιμασία του φαγητού. Όταν τα παιδιά βοηθάνε στην κουζίνα υπάρχει και μεγαλύτερη πιθανότητα να δοκιμάσουν αυτό που έφτιαξαν.
Θέλουμε το νέο τρόφιμο να έχει ωραία εμφάνιση και έχουμε κατά νου ότι όταν σερβίρεται δίπλα σε ένα τρόφιμο που ήδη τρώει το παιδί, αυτό γίνεται πιο οικείο. Σκεύη όπως πιάτα, ποτήρια, πιρούνια με ζωηρά χρώματα ή με τους αγαπημένους ήρωες της Ειρήνης θα βοηθήσουν επίσης. Χρησιμοποιείστε ακόμα και πιάτα ή δίσκους με χωρίσματα καθώς όταν τα τρόφιμα είναι διαχωρισμένα μεταξύ τους είναι πιο διακριτά και αποδεκτά από τα παιδιά.
Τέλος, κάντε το περιβάλλον πιο «φιλικό» με φίλους! Επειδή τα παιδιά συνηθίζουν να μιμούνται το ένα το άλλο, αν η Ειρήνη δει τον/την φίλο/η της να τρώει ένα νέο τρόφιμο είναι πολύ πιθανό να το δοκιμάσει και η ίδια. Για αυτό ψωνίστε τα υλικά παρέα με το παιδί, ετοιμάστε το γεύμα μαζί, διαλέξτε ωραία πιάτα και σερβίρετε το φαγητό με τους φίλους για να το μοιραστούν.
