Είναι πλέον γνωστό ότι η διατήρηση του απωλεσθέντος βάρους μετά από μια περίοδο δίαιτας αποτελεί ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα. Στην μελέτη που αναλύεται παρακάτω έγινε μια προσπάθεια εντοπισμού των ψυχοκοινωνικών εκείνων χαρακτηριστικών που διαχωρίζουν τα άτομα που έχουν επιτυχώς καταφέρει να συντηρήσουν το βάρος τους μετά από δίαιτα και αυτών που τρώνε ελεύθερα. Για τον λόγο αυτό, μελέτησαν άτομα από την Calorie Restriction Community, μια κοινότητα που περιλαμβάνει άτομα τα οποία ακολουθούν την μέθοδο του θερμιδικού περιορισμού για χρόνια.
Τι εξέτασε η μελέτη;
Στην μελέτη αυτή, 65 συνολικά συμμετέχοντες (28 από την Κοινότητα και 15 άτομα φυσιολογικού βάρους και 22 υπέρβαρα άτομα που τρώνε χωρίς περιορισμούς) συμπλήρωσαν αναλυτικά τεστ που εξετάζουν μια πληθώρα χαρακτηριστικών, ενδεικτικά: δημογραφικά χαρακτηριστικά (μορφωτικό επίπεδο, εισόδημα, IQ), ψυχολογικά χαρακτηριστικά (κατάθλιψη, διατροφική συμπεριφορά, διατροφικές διαταραχές, ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, τύπο προσωπικότητας και χρονικό προσανατολισμό) και διατροφικούς δείκτες (ημερολόγιο καταγραφής τροφίμων, σάκχαρο νηστείας κλπ).
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα;
Όπως είχε προβλεφθεί και από τους ερευνητές, τα άτομα που καταφέρνουν να συμμορφωθούν με τον μακροχρόνιο θερμιδικό περιορισμό είναι άτομα με μικρότερη ανησυχία για το βάρος και το σχήμα του σώματός τους ενώ σκοράρουν χαμηλότερα στην κλίμακα για κατάθλιψη. Επιπλέον, στατιστικά σημαντικές διαφορές με τα άλλα γκρουπ βρέθηκαν στα εξής χαρακτηριστικά: χρονικός προσανατολισμός (εστίαση στο μέλλον, χαμηλότερη ενασχόληση με αρνητικά συμβάντα του παρελθόντος και μικρότερη τάση για στιγμιαίες απολαύσεις), χαμηλότερα ποσοστά εχθρικότητας και νευρωτισμού και σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά στην κλίμακα ανταπόκρισης σε εξωτερικά ερεθίσματα για την κατανάλωση φαγητού. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τα ίδια άτομα σκόραραν χαμηλότερα σε δείκτες κοινωνικότητας και χόμπι.
Συμπέρασμα
Το πιο ενδιαφέρον ίσως συμπέρασμα από την παραπάνω μελέτη αποτελεί το γεγονός ότι ο θερμιδικός περιορισμός δεν είναι δυνατόν να υιοθετηθεί από όλους αλλά, αντιθέτως, από ένα περιορισμένο σύνολο ανθρώπων με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Λόγω της φύσης της μελέτης (μελέτη επιπολασμού), είναι αδύνατο να συμπεράνουμε την κατεύθυνση των παραπάνω συσχετισμών, ενώ ο κίνδυνος των συγχυτικών παραγόντων (μεταξύ αυτών και η τάση των ατόμων που περιορίζουν την θερμιδική τους πρόσληψη να υπερτονίσουν κάποια χαρακτηριστικά τους) υφίστανται όπως πάντα. Για τον λόγο αυτό, είναι σημαντικό τα παραπάνω αποτελέσματα να εξακριβωθούν μέσα από μακροχρόνιες μελέτες προτού γενικευθούν.
