Όλο και περισσότερα βρέφη και παιδιά πλήττονται τα τελευταία χρόνια από τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 30.000 παιδιά και νέοι κάτω των 30 ετών πάσχουν από νεανικό διαβήτη. Αυτά τα παιδιά πολλές φορές αντιμετωπίζουν προβλήματα στη σχολική ζωή τους κυρίως λόγω της άγνοιας ή και της προκατάληψης της σχολικής κοινότητας στο θέμα αυτό.
Υποχρέωση του σχολείου είναι η αποδοχή αυτών των παιδιών, η ένταξή τους στη σχολική ζωή, η ενθάρρυνση τους και η ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους, παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα τη σχολική τους επίδοση αλλά και την ομαλή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη.
Εντούτοις δεν θα πρέπει να υπάρχει διαφορετική συμπεριφορά ως προς τη διαδικασία μάθησης, αλλά να αντιμετωπίζονται ισότιμα με τα άλλα παιδιά τηρώντας τους κανόνες και τα όρια της σχολικής ζωής.
Πρέπει να υπάρχει αναγνώριση των ιδιαίτερων αναγκών τους όπως οι συγκεκριμένες ώρες γευμάτων, η συχνότερη χρήση τουαλέτας, να φάνε μια καραμέλα στην ώρα του μαθήματος κ.α.
Να συμμετέχουν στις αθλητικές δραστηριότητες του σχολείου, στις σχολικές γιορτές και εκδρομές και μάλιστα να ενθαρρύνονται γι’ αυτό.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν την ικανότητα να καταλάβουν μια κατάσταση υπογλυκαιμίας και να γνωρίζουν πώς να την αντιμετωπίσουν.
Οι γονείς οφείλουν να ενημερώνουν το σχολείο για την πάθηση του παιδιού τους και να συνεργάζονται στενά με τους εκπαιδευτικούς για την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων προκύπτουν.
Για όλα τα παραπάνω οι εκπαιδευτικοί με ευθύνη της πολιτείας πρέπει να ενημερώνονται με σεμινάρια και ειδικό εκπαιδευτικό υλικό. Αλλά και οι μαθητές να είναι ενημερωμένοι, ώστε να μην εμφανίζονται φαινόμενα ρατσιστικής συμπεριφοράς, στιγματισμού ή και φόβου απέναντι στη νόσο.
Τα σχολεία να αποκτήσουν ψυχολόγους για στήριξη εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών καθώς και σχολίατρους και επισκέπτες/τριες υγείας δομές αυτονόητες για τα ευρωπαϊκά σχολεία, αλλά ανύπαρκτες για τα ελληνικά.
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί αύξηση του σακχαρώδη διαβήτη 2 ακόμα και στη παιδική ηλικία, αποτέλεσμα της κακής διατροφής, της παχυσαρκίας και της έλλειψης σωματικής άσκησης. Απαραίτητο είναι το σχολείο να συμβάλει στην πρόληψη παθήσεων και στην αποτροπή βλαβερών συνηθειών που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής και τη στάση και συμπεριφορά των ατόμων.
Τα προηγούμενα χρόνια στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αναπτύχθηκαν τα Προγράμματα Αγωγής Υγείας και λειτούργησαν οι Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων. Σκοπός αυτών των δομών ήταν η πρόληψη και η προαγωγή της ψυχικής και σωματικής υγείας των παιδιών και εφήβων. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο των περικοπών των δαπανών για την εκπαίδευση οι Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων καταργήθηκαν και η Αγωγή υγείας όλο και υποβαθμίζεται.
Στα Προγράμματα αυτά συμμετείχαν χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες καθώς και εκπαιδευτικοί και η θεματολογία τους κάλυπτε όλους τους τομείς της σωματικής και ψυχικής υγείας, όπως κάπνισμα, αλκοόλ, εξαρτησιογόνες ουσίες, διατροφή, σωματική άσκηση, σεξουαλική αγωγή, κυκλοφοριακή αγωγή κ.α.
Η αναβάθμιση και η ενίσχυση αυτών των προγραμμάτων στο σχολείο είναι ανάγκη και όχι πολυτέλεια. Η υγεία των παιδιών και μελλοντικών ενηλίκων είναι πάνω από τα οικονομικά μεγέθη και τους κρατικούς προϋπολογισμούς.
