Το μεταβολικό σύνδρομο αποτελεί τη νόσο του 21ου αιώνα και πέρα από την αυξημένη επίπτωση καρδιαγγειακής νόσου, συσχετίζεται με μη-αλκοολική στεατοηπατίτιδα και κρυψιγενή κίρρωση.
Ορίζεται ως η συνύπαρξη τουλάχιστον τριών εκ των παρακάτω κριτηρίων:
- σάκχαρο νηστείας ³ 110 mg/dl
- περίμετρος μέσης>102 cm στους άνδρες και >88 cm στις γυναίκες
- Υπέρταση, η οποία ορίζεται σαν συστολική αρτηριακή πίεση ³130mmHg, διαστολική αρτηριακή πίεση ³85 mmHg
- τριγλυκερίδια ορού ³150 mg/dl και
- HDL χοληστερόλη ορού <40 mg/dl σε άνδρες ή <50 mg/dl σε γυναίκες. Η παρουσία του σε ασθενείς με ιογενείς ηπατίτιδες δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Gut (2009;58:111-7), ερευνητές από την Κίνα εξέτασαν τη συσχέτιση του μεταβολικού συνδρόμου με τον κίνδυνο κίρρωσης σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β. Η ηπατική ίνωση εκτιμήθηκε με ελαστογραφία ήπατος (Fibroscan), ενώ σε μικρό αριθμό ασθενών διενεργήθηκε επιπλέον βιοψία ήπατος προκειμένου να επικυρωθεί η ακρίβεια του Fibroscan. Τιμές μεγαλύτερες από 13.4 kPa θεωρήθηκαν συμβατές με κίρρωση. Συμπεριλήφθηκαν προοπτικά 1466 ασθενείς, εκ των οποίων οι 134 είχαν και βιοψία ήπατος. Μεταβολικό σύνδρομο είχαν 188 (13%) ασθενείς, ενώ κίρρωση διαπιστώθηκε σε 187 (13%). Η παρουσία μεταβολικού συνδρόμου ήταν συχνότερη σε κιρρωτικούς από μη-κιρρωτικούς ασθενείς (24% έναντι 11%, P<0.001), ενώ συσχετίστηκε ανεξάρτητα με την παρουσία κίρρωσης (σχετικός κίνδυνος: 1.7, 95% CI: 1.1-2.6). Ο σχετικός κίνδυνος κίρρωσης αυξανόταν από 1.4 (95% CI: 0.9-2.3) σε 2.6 (95% CI: 1.7-4.3), 4.1 (95% CI: 2.4-7.1), 4.0 (95% CI: 1.9-8.4) και 5.5 (95% CI: 1.8-16.7) για την παρουσία 1, 2, 3, 4 και 5 παραγόντων του μεταβολικού συνδρόμου αντίστοιχα. Συμπερασματικά, το μεταβολικό σύνδρομο αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου κίρρωσης σε χρόνια ηπατίτιδα Β και συνεπώς η αντιμετώπισή του πιθανόν να έχει θεραπευτικό όφελος.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Ευεξία & Διατροφή. Τεύχος 37 Μάιος - Ιούνιος 2009, 25
