Τενοντίτιδα ονομάζουμε την φλεγμονή των τενόντων του μυοσκελετικού συστήματος του ανθρώπου. Είναι μια συχνή και επώδυνη πάθηση που προκαλεί μεγάλη μείωση της κινητικότητας και της ισχύος των μυών, κάτι που αφαιρεί την ικανότητα από τον ασθενή να επιτελέσει τις καθημερινές του δραστηριότητες.
Ο τένοντας είναι μια ισχυρή αλλά και εύκαμπτη ταινία ινώδους ιστού που συνδέει τους μύες με τα οστά του ανθρώπινου σκελετού. Οι σκελετικοί μύες του ανθρώπινου σώματος είναι υπεύθυνοι για την κίνηση των οστών που μας επιτρέπουν να περπατάμε, να τρέχουμε, να σηκώνουμε βάρη και να κινούμαστε με διάφορους τρόπους. Όταν ένας μυς συσπάται, μεταφέρει ενέργεια σε ένα οστό για να προκαλέσει την κίνησή του. Η ανατομική δομή η οποία είναι υπεύθυνη για την μεταφορά αυτής της δύναμης από τον μυ στο οστό είναι ο τένοντας. Οι τένοντες ποικίλλουν σε μέγεθος και σχήμα. Μερικοί είναι πολύ μικροί, όπως αυτοί που προκαλούν τις κινήσεις των δακτύλων, και άλλοι έιναι πολύ μεγαλύτεροι, όπως ο Αχίλλειος τένοντας στην πτέρνα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτοί οι τένοντες κινούνται ομαλά και σταθερά καθώς ο μυς συσπάται. Στην τενοντίτιδα όμως παραβλάπτεται αυτή η ομαλή κινητικότητα του τένοντα, ο τένοντας φλεγμαίνει και οι κινήσεις γίνονται αρκετά επώδυνες.
Ποια είναι τα αίτια της τενοντίτιδας;
Υπερδραστηριότητα κάποιου μυός
Η πιο συχνή αιτία τενοντίτιδας είναι η υπερδραστηριότητα κάποιου μυός. Συνήθως, τα άτομα ξεκινούν ένα πρόγραμμα ασκήσεων ή αυξάνουν το επίπεδο των ασκήσεών τους, και αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα τενοντίτιδας. Ο τένοντας αδυνατεί να προσαρμοστεί στις νέο επίπεδο δραστηριότητας, και αυτή η κατάχρηση οδηγεί με την σειρά της σε φλεγμονή και τενοντίτιδα.. Μια άλλη συχνή αιτία εμφάνισης κλινικής εικόνας τενοντίτιδας σχετίζεται με τις δομικές αλλαγές που συμβαίνουν στον τένοντα με την πάροδο της ηλικίας. Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει, οι τένοντες χάνουν μεγάλο μέρος της αρχικής τους ελαστικότητας και ευκινησίας κάτι που οφείλεται σε άγνωστους παράγοντες με πιο πιθανό ίσως τις αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τους τένοντες.
Ανατομική αιτία
Μερικές φορές υπάρχει κάποια ανατομική αιτία που προκαλεί την τενοντίτιδα. Αν ο τένοντας δεν έχει στην διαθεσή του κάποια δίοδο μέσω της οποίας να μπορεί να κινηθεί, είναι πολύ πιθανό να ερεθιστεί και αυτό θα οδηγήσει στην πρόκληση φλεγμονής.
Ποια είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση της τενοντίτιδας;
Παρά την μεγάλη συχνότητα εμφάνισης της, η τενοντίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα. Η θεραπεία πρέπει να βασιστεί κυρίως στην αποφυγή αδρών κινήσεων του σκελετού όπως η έντονη εκγύμναση, η άρση βαρών κ.ά.
Στέρηση αγαπημένης δραστηριότητας
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να στερηθούμε για κάποιο χρονικό διάστημα μια αγαπημένη δραστηριότητα, αλλά αυτό αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα που θα επιτρέψει την ύφεση της φλεγμονής στον τένοντα. Εναλλακτικά μπορούμε να ασχοληθούμε με άλλες δραστηριότητες που δεν θα επιδεινώσουν την κατάσταση της φλεγμονής στον τένοντα, όπως ένας δρομέας που υποφέρει από έντονο πόνο στο γόνατο, μπορεί να ασχοληθεί με κολύμβηση ή με άλλα αθλήματα που μπορεί να τα εντάξει στο καθημερινό του πρόγραμμα.
Φαρμακευτική αγωγή
Στην θεραπευτική φαρέτρα της τενοντίτιδας περιλαμβάνονται αρκέτα φάρμακα, με εξέχουσα θέση να καταλαμβάνουν τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία χαρακτηρίζονται για την διπλή τους δράση, δηλαδή ανακουφίζουν από τον πόνο και ταυτόχρονα βοηθούν στην μείωση της φλεγμονής. Πάντοτε όμως, πριν ξεκινήσουμε οποιοδήποτε από τα πολλά αντιφλεγμονώδη φάρμακα που κυκλοφορούν, πρέπει να συμβουλευτούμε τον προσωπικό μας γιατρό και συγκεκριμένα να ενημερωθούμε για τις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων αυτών. Οι βασικότερες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι ο ερεθισμός του στομάχου και οι αιμορραγικές εκδηλώσεις. Συμπληρωματικό ρόλο στην χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (από το στόμα ή με ενδομυικές ενέσεις) μπορεί να παίξει και η τοποθέτηση πάγου πάνω στην τραυματισμένη περιοχή καθώς επίσης και η εφαρμογή υπερήχων.
Φυσιοθεραπεία
Τελευταία έχουν αναπτυχθεί και κάποιες εναλλακτικές θεραπείες που δύσκολα όμως μπορούν να υποκαταστήσουν την συμβατική θεραπεία της τενοντίτιδας. Βασικότατο όμως εργαλείο στην τελική αντιμετώπιση της τενοντίτιδας είναι η φυσιοθεραπεία η οποία περιλαμβάνει ειδικές ασκήσεις φόρτισης και χαλάρωσης των τραυματισμένων μυών. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, σπάνια καταφεύγουμε στην λύση του χειρουργείου και αυτό συμβαίνει μόνο όταν έχουν αποτύχει όλα τα υπόλοιπα μέτρα συντηρητικής θεραπείας.
Πρόληψη
Επειδή όμως η πρόληψη πολλές φορές είναι η καλύτερη θεραπεία, μπορούμε να μειώσουμε τις πιθανότητες εμφάνισης τενοντίτιδας ή θυλακίτιδας αν:
- Μειώνουμε σταδιακά την ένταση της δραστηριότητας μας.
- Έχουμε μεγάλη ποικιλλία στο είδος και έυρος των καθημερινών μας ασχολιών.
- Εναλλάσουμε τις περιόδους κοπιώδους εργασίας με περιόδους ανάπαυλας ίσης διάρκειας.
Πολλές φορές μπορούμε να αντιληφθούμε έγκαιρα την τενοντίτιδα σε πρώιμο στάδιο, όποτε μπορούμε να αποτρέψουμε την πλήρη εμφάνισή της διακόπτωντας την εργασία που εκτελούμε και εκτελώντας κάτι διαφορετικό.
Συμπερασματικά
Τελικα, αν και η τενοντίδα μπορεί να προκληθεί πολύ έυκολα στον καθένα μας, λόγω και των πολύ έντονων ρυθμών της καθημερινής μας ζωής, είναι αρκέτα εύκολο να μειώσουμε στο ελάχιστο την πιθανότητα εμφάνισης της με απλούς χειρισμούς, έτσι ώστε η επώδυνη αυτή φλεγμονή να μην αποτελέσει τροχοπέδη στην απόλαυση των μικρών και μεγάλων χαρών της ζωής.
