Καλλίγραμμα μοντέλα, διαφημίσεις που εξιστορούν καταστάσεις εκτός πραγματικότητας, οίκοι μόδας με πλαστικούς εκπροσώπους και μια συναισθηματική απογοήτευση είναι αρκετά για να μας κάνουν να μισήσουμε αυτό που μας χαρίζει καθημερινά την ύπαρξή μας.. το σώμα μας!
Ξαφνικά παρατηρήσαμε εκείνο το παχάκι που υπάρχει πίσω δεξιά, κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη μας, και μέχρι τώρα αγνοούσαμε την ύπαρξή του, ως που το παρατήρησε μία φίλη μας. Από τη μια μέρα στην άλλη η γυναίκα του διευθυντή έχασε 15 κιλά με κάποια στερητική δίαιτα και ίσως μία αισθητική επέμβαση και έγινε όμορφη..! Αυτά τα επιπλέον 15 κιλά την έκαναν χειρότερη από εμάς αλλά τώρα παίζει σε άλλη κατηγορία.. ανώτερη από τη δική μας..!
Τι θα γινόταν όμως αν από τη μία μέρα στην άλλη όλα αυτά τα μοντέλα της πασαρέλας, οι ιδιοκτήτες των οίκων μόδας, οι πλαστικές επεμβάσεις και το Photoshop αντί να αδυνατίζουν όλο και περισσότερο, ξαφνικά πάχαιναν σε σημείο να είμαστε εμείς οι αδύνατοι; «Θα αγαπούσαμε και πάλι το σώμα μας και θα λέγαμε ευτυχώς που δεν είμαστε στη θέση τους;» ή «θα συνεχίζαμε να μισούμε το σώμα μας γιατί δεν έχουμε τα απαραίτητα κιλά για να φτάσουμε όσο το δυνατό πιο κοντά στον ήλιο;» (Ποντάρω τα λεφτά μου στο 2ο)
Είμαστε εμείς που έχουμε βάλει κάτω τα πράγματα, έχουμε χαλάσει ατελείωτες ώρες εξερευνώντας το σώμα μας στον καθρέφτη, και έχουμε αποφασίσει πως δεν μας αρέσει το οπτικό αποτέλεσμα που έχουμε απέναντί μας ή είναι οι γνώμες των άλλων που έρχονται να πάρουν τη θέση των δικών μας οπτικών αντιλήψεων σαν εκείνους τους ηλικιωμένους στις δημόσιες υπηρεσίες που σου παίρνουν τη θέση μόλις κάνεις ένα βήμα έξω από τα νοητά όρια της ουράς;
Ποια ήταν η τελευταία φορά που βλέπαμε αυτό το καλλίγραμμο σώμα της Α ηθοποιού στην τηλεόραση, καθισμένοι στον καναπέ, τρώγοντας πατατάκια και σοκολατάκια και ευχόμασταν να είχαμε και εμείς αυτούς τους κοιλιακούς…; Στο τέλος εκείνης της ταινίας κλείσαμε την τηλεόραση, σκουπίσαμε τα χέρια μας από τα λάδια και τις σοκολάτες και δηλώσαμε: «Από αύριο αλλάζει η ζωή μου και το σώμα μου!». Το αύριο ήρθε αλλά.. έβρεχε, πονούσε λίγο το κεφάλι μας, έρχονταν και οι δύσκολες μέρες του μήνα και η μαμά μας είχε φτιάξει το αγαπημένο μας φαγητό! Δύσκολες συνθήκες και πολλοί οι πειρασμοί. Είπαμε «Από Δευτέρα αρχίζω», γιατί ήταν Πέμπτη και πλησίαζε Σαββατοκύριακο..! Ως τη Δευτέρα όμως είχαμε ξεχάσει πως έλεγαν την ταινία!
Δεν υπάρχει καμία δίαιτα και κανένα χάπι που θα μας κάνουν χωρίς κόπο και από τη μία μέρα στην άλλη, να αποκτήσουμε αυτό που ονειρευόμαστε. Η οπτική μας ικανοποίηση θα έρθει με την συναισθηματική μας πληρότητα. Οι μεγάλες ποσότητες φαγητού θα καταφέρουν δυστυχώς να γεμίσουν μόνο το στομάχι μας. Συναισθηματικά θα παραμείνουμε ανεκπλήρωτοι!
Το σώμα σου είναι αυτό που σε αγαπάει χωρίς προϋποθέσεις και θα βρίσκεται πάντα μαζί σου να σε βοηθάει να ξεπερνάς την κάθε δυσκολία. Αγάπησε το και δώσε του την ευκαιρία να σου δώσει ζωή…
