Πριν από μία γενιά ο όρος binge, στα αγγλικά σήμαινε κρασοκατάνυξη, μεθύσι. Σήμερα, η λέξη σημαίνει κυρίως υπερβολικό φαγητό.
Πως χαρακτηρίζεται ένα επισόδιο βουλιμίας;
Ένα επεισόδιο βουλιμίας χαρακτηρίζεται και από τα δύο παρακάτω στοιχεία:
- Το άτομο τρώει μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. μέσα σε δύο ώρες) ποσότητα τροφής πολύ μεγαλύτερη απ’ εκείνη που θα έτρωγαν οι περισσότεροι άνθρωποι στο ίδιο χρονικό διάστημα και κάτω από παρόμοιες συνθήκες και
- υπάρχει μία αίσθηση απώλειας του ελέγχου στην ποσότητα της τροφής που καταναλώνει το άτομο κατά τη διάρκεια του επεισοδίου (π.χ. νιώθει ότι δεν μπορεί να σταματήσει ή να ελέγξει τι ή πόσο τρώει).
Δεν υπάρχει μόνο μία αιτία για την ανάπτυξη των προβλημάτων βουλιμίας. Ωστόσο, φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις η δίαιτα παίζει σημαντικό και άμεσο ρόλο στην πρόκληση της βουλιμίας. Από την άλλη, γνωρίζουμε πως η βουλιμία δεν έπεται απαράβατα της δίαιτας, ούτε και όλα τα άτομα που κάνουν δίαιτα αναπτύσσουν προβλήματα βουλιμίας. Αυτό σημαίνει πως άλλοι παράγοντες κοινωνικοί, ψυχολογικοί ή σωματικοί, σε συνδυασμό με τη δίαιτα ασκούν σημαντική επίδραση.
Ποια είναι τα είδη της δίαιτας;
Υπάρχουν τρία είδη δίαιτας, η συνέπεια των οποίων είναι να οδηγούν τα άτομα που τις ακολουθούν να έχουν βουλιμικά επεισόδια.
Αποφυγή κατανάλωσης τροφής
Ορισμένοι άνθρωποι δεν τρώνε τίποτα ανάμεσα στα επεισόδια βουλιμίας τους. Μάλιστα μπορεί να μην φάνε για μέρες. Τις περισσότερες φορές όμως παύουν να τρώνε για όσο αντέξουν και συνήθως αποφεύγουν το βραδινό φαγητό.
Μείωση της συνολικής πρόσληψης τροφής
Συνήθως η τεχνική αυτή αφορά τη διατήρηση της ποσότητας κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο θερμίδων. Για πολλά άτομα, το όριο αυτό ανέρχεται στις 1000 με 1200 θερμίδες τη μέρα, πολύ λιγότερο από το ποσό που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός για την καθημερινή φυσιολογική του λειτουργία.
Αποφυγή ορισμένων τύπων τροφών
Όταν οι άνθρωποι που υποφέρουν από βουλιμία ερωτηθούν: «Τι τρως όταν σε πιάνει βουλιμία;» συνήθως δύο είδη απαντήσεων. Η πρώτη έχει σχέση με το είδος της τροφής. Έτσι μπορεί να απαντήσουν «γλυκά» ή «χορταστικά πράγματα». Η δεύτερη έχει να κάνει με τη στάση τους απέναντι στο φαγητό. Μπορεί λοιπόν να απαντήσουν, «απαγορευμένες τροφές», «επικίνδυνες τροφές» ή «παχυντικές τροφές».
Είναι ολοφάνερο ότι στα περισσότερα επεισόδια βουλιμίας, το άτομο καταναλώνει τροφές που προσπαθεί να αποφύγει.
Ποιά είναι η θεραπεία;
Η κύρια θεραπεία για την αποφυγή των βουλιμικών επεισοδίων είναι η ψυχολογική υποστήριξη, σε συνδυασμό με διατροφική εκπαίδευση. Ο διαιτολόγος πρέπει να είναι έμπειρος και εκπαιδευμένος για να εφαρμόσει πληθώρα στρατηγικών, κάποιες από τις οποίες είναι:
Αναλυτικό ημερολόγιο καταγραφής τροφής, συναισθημάτων και ύπνου
Μέσα από αυτό μπορούμε να δούμε τα επεισόδια και αν υπάρχουν συνήθειες που συνδέονται με συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και/ ή με συναισθήματα.
Ενίσχυση της εικόνας του φαγητού
Διεύρυνση της ποικιλίας των τροφών ή του τρόπου που παρουσιάζονται. Κατανάλωση φαγητού σε ωραίο περιβάλλον (λουλούδια, καλά πιάτα κ.λπ.)
Καθιέρωση του πρωινού γεύματος
Επιφέρει σταθεροποίηση των επιπέδων γλυκόζης μέσα στην ημέρα και μείωση της κορτιζόλης (που εμποδίζει τη μεταφορά θερμότητας στα κύτταρα). Έτσι επιτυγχάνονται μέσα στην ημέρα μεγαλύτερα επίπεδα ενέργειας, καλύτερη συγκέντρωση και μείωση της πείνας.
Αργή κατανάλωση φαγητού
Η κατανάλωση του φαγητού να γίνεται σε ένα μέρος. Είναι σημαντικό να γευτεί το άτομο, να μην κάνει τίποτε άλλο, να φάει αργά και να νιώσει την αίσθηση των γεύσεων.
Σούπερ τροφές
Εξηγούμε στα άτομα ποιες είναι οι σούπες τροφές (π.χ. ελαιόλαδο, φακές, ντομάτες, μπρόκολο, πράσινο τσάι, πιπεριές, μοσχαρίσιο συκώτι, παπάγια, βρώμη, βερίκοκα, πεπόνια, αρακάς, λιπαρά ψάρια, κρεμμύδι και σκόρδο, φράουλες) και τους ενθαρρύνουμε να καταναλώνουν τουλάχιστον μία κάθε μέρα, χωρίς άγχος για τις θερμίδες. Αυτές οι τροφές προωθούν επίσης τον κορεσμό καθώς και την πεποίθηση ότι «η τροφή είναι φάρμακο».
Αυτά τα εργαλεία, όπως και πολλά άλλα, τείνουν να μειώνουν την δύναμη και τη συχνότητα των βουλιμικών επεισοδίων.
