Ο πρίγκιπας Γαλατούλης ξύπνησε χαρούμενος και σηκώθηκε γεμάτος ενέργεια από το κρεβάτι του. Σήμερα είναι Σάββατο, η μέρα που παίζει με τους φίλους του μπάσκετ στο Βασίλειο της Σωστής Διατροφής. «Τι κι αν είμαι μακριά από το σπίτι;» σκέφτηκε ο πρίγκιπας Γαλατούλης «ευκαιρία να παίξω μπάσκετ με τους καινούργιους μου συμμαθητές». Έβαλε τα αθλητικά του και κατηφόρισε το δρόμο από το παλάτι μέχρι την κεντρική αγορά, για να προσκαλέσει τους νέους του φίλους σε έναν αγώνα μπάσκετ. Τους βρήκε να κάθονται στην πλατεία και να συζητάνε.
«Καλημέρα παιδιά», είπε όλο χαρά ο πρίγκιπας Γαλατούλης. «Τι θα λέγατε να παίζαμε έναν αγώνα μπάσκετ μια τέτοια ωραία μέρα όπως είναι σήμερα;» Η ιδέα του δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε. «Μπάσκετ;;;» είπε ο μεγαλύτερος όλων. «Μα δεν είναι επικίνδυνο;» Τότε ο πρίγκιπας Γαλατούλης απορημένος ρώτησε «Γιατί να είναι επικίνδυνο;» «Γιατί μπορεί να πέσουμε κάτω και να χτυπήσουμε άσχημα. Μόλις έβγαλα τον γύψο από το χέρι μου. Το έσπασα κάνοντας κάτι πιο απλό από το να παίζω μπάσκετ. Απλώς περπατούσα στο δρόμο, σκόνταψα κι έπεσα με αποτέλεσμα να σπάσω το χέρι μου».
«Κι εγώ», φώναξε ένα άλλο παιδί «έχω ραγισμένα δάχτυλα. Μου πέταξαν μια μπάλα στο σχολείο και προσπαθώντας να την πιάσω ράγισα τα δάχτυλα μου». «Άσε που δεν θα φτάνουμε την μπασκέτα», είπε με παράπονο ένας από τους συμμαθητές του πρίγκιπα Γαλατούλη. Και πράγματι, εκείνη τη στιγμή ο πρίγκιπας Γαλατούλης παρατήρησε κάτι που δεν είχε προσέξει μέχρι τότε. Όλοι του οι συμμαθητές ήταν πολύ πιο κοντοί από αυτόν αν και είχαν πάνω κάτω την ίδια ηλικία –μερικοί μάλιστα ήταν μεγαλύτεροι.
Ακόμη πιο κοντός ήταν ο πρίγκιπας Λιπαρούλης, ο οποίος εκείνη τη στιγμή προστέθηκε στην παρέα. «Μα βρε παιδιά πώς γίνεται να είναι τόσο ευαίσθητα τα κόκκαλά σας και να μην έχετε ψηλώσει όσο θα έπρεπε;», απόρησε ο πρίγκιπας Γαλατούλης. «Δεν πίνετε το γάλα σας;» «Το άσπρο που παίρνουμε από την αγελάδα;» ρώτησε ένα παιδί. «Ναι, ναι αυτό», είπε χαρούμενος ο πρίγκιπας Γαλατούλης. «Εεε, δεν είμαστε μωρά πια. Πίνουμε καμιά φορά γάλα με σοκολάτα αλλά κι αυτό μόνο 1-2 φορές το μήνα».
«Τουλάχιστον τρώτε γιαούρτι ή τυρί;», είπε ο Γαλατούλης. «Μπαααα…», απάντησε ο πρίγκιπας Λιπαρούλης «δεν είναι νόστιμα αυτά και δεν μας αρέσουν». «Ναι, αλλά ξέρετε ότι γι’αυτό δεν έχετε ψηλώσει και τα κόκκαλά σας σπάνε τόσο εύκολα; Αφήστε που και τα δόντια σας τα βλέπω χαλασμένα. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν παίρνετε όλο το ασβέστιο που χρειάζεστε για να μεγαλώσουν τα κόκκαλά σας και να είναι γερά και υγιή», είπε ο πρίγκιπας Γαλατούλης.
«Το γάλα δεν είναι μόνο για τα μωρά αλλά για όλους τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους. Πρέπει κάθε μέρα να πίνετε τουλάχιστον 1-2 ποτήρια».
«Με κακάο που είναι ωραίο;», ρώτησε ένας από τους συμμαθητές. «Καλύτερα σκέτο, για να απορροφάται όλο το ασβέστιο που χρειάζεστε. Αν όμως δεν σας αρέσει σκέτο, μπορείτε να το πίνετε κάθε μέρα ακόμη και με κακάο». «Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου το γάλα», φώναξε κατσουφιασμένος ο πρίγκιπας Λιπαρούλης. «Αν δεν σου αρέσει το γάλα, μπορείς να φας γιαούρτι ή τυρί. Κι αυτά έχουν αρκετό ασβέστιο. Έτσι, δεν θα φοβάσαι να παίξεις ή να κάνεις αθλήματα».
«Εντάξει λοιπόν, το υποσχόμαστε. Κάθε μέρα θα πίνουμε το γάλα μας ή θα τρώμε λίγο τυρί ή γιαούρτι». «Τέλεια» είπε χαρούμενος ο πρίγκιπας Γαλατούλης. «Άντε πάμε στο παλάτι να πάρουμε λίγο από το γάλα που φέραμε στον βασιλιά και να κάνουμε την αρχή σήμερα κιόλας».
Έτσι χαρούμενη όλη η παρέα ανηφόρισε προς το παλάτι.
