Παναγιώτης Βαραγιάννης: Γενικά από παιδί ήμουν πολύ “δεκτικός” και “εύκολος” στο φαγητό
Το γεγονός αυτό δε δυσκόλευε τη μητέρα μου στην ετοιμασία διαφορετικών φαγητών καθημερινά για όλη την οικογένεια. Μπορώ να πω μάλιστα, ότι πάντοτε ήθελα να δοκιμάζω νέες γεύσεις και μαγειρικές προτάσεις και δύσκολα έλεγα όχι σε μια νέα προσφερόμενη λιχουδιά. Η λέξη “νεοφοβία” για εμένα ήταν “νεολατρεία” κάνοντας πραγματικά χαρούμενους τους γονείς μου εφόσον ακολουθούσα πιστά το καθημερινό διατροφικό τους πλάνο, που στηριζόταν στις αρχές της Μεσογειακής Διατροφής. Έτσι, και η ανάπτυξή μου και το σωματικό μου βάρος βρισκόταν πάντα σε φυσιολογικά επίπεδα.
Υπήρχε όμως ένα φαγητό, το οποίο δεν δοκίμασα ούτε στην παιδική, την εφηβική, την φοιτητική ζωή, ούτε καν στη στρατιωτική μου θητεία. Είναι η παραδοσιακή φασολάδα, την οποία απέφευγα επιδεικτικά όποτε την σέρβιραν στο τραπέζι.
Αργότερα όμως, με την πιο ενδελεχή ενασχόλησή μου με την υγιεινή γαστρονομία, πείστηκα να δοκιμάσω φασόλια σε πληθώρα συνταγών και γευστικών προτάσεων και παραδέχθηκα ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια έχανα μια εξαιρετική σε γεύση και θρεπτική αξία τροφή. Πλέον είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά και τα απολαμβάνω σε οποιαδήποτε μορφή, είδος και τύπο.
Γεωργία Ίσαρη: Ως παιδί, όπως και τα περισσότερα παιδιά, όταν ήμουν μικρή δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα τα όσπρια και τα λαδερά.
Τα έτρωγα όμως αναγκαστικά, γιατί στο σπίτι μου τα μαγειρεύαμε τρεις φορέ την εβδομάδα. Το φαγητό που μισούσα όμως ήταν ο αρακάς. Δεν ξέρω, γιατί αλλά με την κόκκινη σάλτσα και τον άνηθο μου προκαλούσε αηδία.
Μεγαλώνοντας, άρχισα να τον τρώω με μεγαλύτερη όρεξη. Μάλιστα, επειδή έμαθα να τρώω τα πάντα από μικρή ηλικία, τώρα που κατανοώ την αξία τους μου αρέσουν ακόμη περισσότερο.
Αναστασία Κόκκαλη: Γενικά πάντα έτρωγα από όλα, αλλά τα όσπρια δεν ήταν από τα αγαπημένα μου φαγητά!
Τα έτρωγα γιατί η μητέρα πάντα τα μαγείρευε 1 φορά την εβδομάδα. Με το πέρασμα των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων και μέσα από την γνώση των σπουδών μου, πραγματικά τα αγάπησα και πλέον είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά!
Αυτό που λατρεύω, είναι οι απίστευτοι συνδυασμοί που μπορεί κάποιος να απολαύσει με βάση τα όσπρια, όπως π.χ. οι φακές με κινόα και μυρωδικά, ή το ρεβιδοπίλαφο με καστανό ρύζι, ή η σαλάτα με ψητά λαχανικά, γλυκοπατάτα και μαυρομμάτικα φασόλια, ή το μπιφτέκι από όσπρια και μυρωδικά.
Αλεξάνδρα Κουμπίτσκι: Αν και μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές σαν παιδί ήμουν εύκολη με το φαγητό, δεν είχα καθόλου καλή σχέση με το σπανακόρυζο.
Λίγο η εμφάνισή του, λίγο η υφή του, που όπως την περιγράφουν αρκετά παιδιά είναι «νιανιά», με έκαναν να μην θέλω να το βλέπω καν μπροστά μου, παρόλο που ο Ποπάυ κατέβαζε τόνους σπανάκι για να είναι δυνατός! Κι όμως, μεγαλώνοντας έχει γίνει ένα από τα φαγητά που συμπαθώ ιδιαιτέρως. Κρύο ή ζεστό με πολύ λεμόνι είναι πλέον ένα εύκολο μαγειρικά φαγητό, αλλά και ιδιαίτερα θρεπτικό.
Ειρήνη Κύρα: Χρειάστηκα λίγη βοήθεια με αυτή την ερώτηση... η μαμά Βιολέτα λοιπόν, λέει ότι δεν γκρίνιαζα πολύ και ότι ...τελικά τα έτρωγα όλα!
Παρ’ όλα αυτά, θυμάμαι ότι δεν ήταν το καλύτερό μου να τρώω μπριάμ ή τουρλού, λαδερά φαγητά που τώρα τα λατρεύω! Αυτό βέβαια, δεν ισχύει για τις μπάμιες για παράδειγμα, που το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να δοκιμάσω μια μπουκιά…
