Σινάπι

Μετά τις πρώτες βροχές αρχίζει η βλάστηση πολλών λαχανικών, ανάμεσα σ' αυτά και οι βρούβες, τα κοινά άγρια χόρτα της Ελληνικής φύσης. Η βρούβα ή αλλιώς το σινάπι, ανήκει στην οικογένεια των Σταυρανθών και έχει κίτρινα άνθη που ανθίζουν μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου. Από το έλαιο των σπόρων του σιναπιού παρασκευάζεται η γνωστή και αγαπητή μουστάρδα.

Ποιές είναι οι ιδιότητές του;

Στο πεπτικό σύστημα

Οι σπόροι της μουστάρδας με την καυτερή και ελαφρώς πικρή γεύση, αποδεδειγμένα βοηθούν στην πέψη των δύσπεπτων τροφών, όπως είναι το κρέας. Επίσης βοηθά στη δυσκοιλιότητα.

Στο αναπνευστικό σύστημα

Από παλιά ήταν γνωστή και συχνή η χρήση των σιναπόσπορων σε ζεστές κομπρέσες στο στήθος και την πλάτη, για την ανακούφιση ασθενών από βρογχικά και πνευμονικά προβλήματα. Βοηθά στον ερεθισμό των αμυγδαλών, του βήχα και στην θεραπεία της λαρυγγίτιδας και της βρογχίτιδας.

Στις αρθρώσεις

Χρησιμοποιείται επίσης η σκόνη της μουστάρδας σε κρέμες για εξωτερικές επαλείψεις σε παθήσεις των αρθρώσεων. Βοηθά στους ρευματισμούς.

Αντικαρκινική πρόληψη

Πρόσφατες έρευνες αναφέρουν ότι το σινάπι με την υψηλή του συγκέντρωση σε ινδόλες (φυτοχημικές ενώσεις), δύναται να απενεργοποιεί τη δράση των οιστρογόνων, τα οποία διεγείρουν την ανάπτυξη όγκων. Η υψηλή συγκέντρωσή του επίσης σε αντιοξειδωτικά (βιταμίνη C και β-καροτίνη) συνδράμει στον ίδιο σκοπό, καθώς επίσης και στη φυσική ενίσχυση του ανοσοποιητικού για την καλύτερη αντιμετώπιση των λοιμώξεων.

Άλλες ιδιότητες

Υπεραιμία, διεγερτικό, τονωτικό, αντιαναιμικό (περιέχει σίδηρο), σπασμολυτικό, ανακουφίζει από νευραλγίες και πονόδοντο, αντιπυρετικό, εμετικό, βοηθά στη κατασκευή γερών οστών (περιέχει ασβέστιο), ωφελεί σε περιστατικά ψύξης.

Υπάρχουν παρενέργειες;

• Δεν ενδείκνυται σε ασθενείς με έλκος ή νεφροπάθειες
• Σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει διάρροια
• Οι σπόροι του σε μεγάλες ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση

Με ποιούς τρόπους μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή;

• Ως αρωματικό σε φρέσκια σαλάτα (τα νεαρά φύλλα)
• Ως βραστή σαλάτα (με λάδι και αλάτι)
• Ως προσθήκη σε λαδερά φαγητά
• Ως αφέψημα ή ζωμός
• Ως έλαιο (σιναπέλαιο) ή αλεύρι
• Ως καρύκευμα (η παρασκευασμένη μουστάρδα)
• Ως σπόροι (μάσηση)

Λίγα ιστορικά στοιχεία

Η ιστορία του σιναπόσπορου ξεκινά περίπου το 3.000 π.Χ. στην Ινδία, όπου αναφέρεται σε σανσκριτικές γραφές. Στην Αίγυπτο πασπάλιζαν με σινάπι το φαγητό ή μασούσαν τους σπόρους του. Στην Ευρώπη ήταν ο μοναδικό γνωστό μπαχαρικό προτού ακολουθήσουν τα υπόλοιπα Ασιατικά καρυκεύματα. Στην Αρχαία Ελλάδα τον 6 π.Χ. αιώνα ο Πυθαγόρας συνιστούσε το σινάπι ως φάρμακο για τα δαγκώματα των σκορπιών ενώ έναν αιώνα αργότερα, ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σε φάρμακα και καταπλάσματα.

Πολλοί λαοί το γνώριζαν και το χρησιμοποιούσαν αλλά πρώτοι οι Ρωμαίοι πειραματίστηκαν με αυτό, δημιουργώντας ένα παρασκεύασμα ανάλογο της σημερινής μουστάρδας (όπως αναφέρεται στο βιβλίο μαγειρικής "Απίκιος" στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα. Οι Γάλλοι καλόγεροι εξέλιξαν και διέδωσαν την συνταγή αυτή, και τελικά η μουστάρδα φτάνει να είναι σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή και αγαπητά αρτύματα παγκοσμίως.