Κάρδαμο

Ιθαγενές φυτό της Αιγύπτου και της Ν. Ασίας, που δύναται να καλλιεργηθεί παντού, αρκεί να ποτίζεται αρκετά. Είναι φυτό ορεκτικό, διουρητικό, ευεργετικό για το συκώτι και έχει αντιμικροβιακή δράση.

Το άγριο φρέσκο κάρδαμο έχει πολύ περισσότερα συστατικά από το καλλιεργημένο και αποξηραμένο. Η εποχή άνθησης του είναι Ιούνιος-Αύγουστος και χρησιμοποιούμενα μέρη του ολόκληρο το φυτό, καθώς και οι σπόροι του. Χρησιμοποιείται επίσης και ως λαχανικό σε ωμές σαλάτες.

Κάρδαμο: ποιες οι ιδιότητες του και πως χρησιμοποιείται;

Ορεκτικό

Διεγείρει το στομάχι κι έτσι ανοίγει την όρεξη. Ακόμα βοηθά στη χώνεψη και απομακρύνει τα αέρια.

Τονωτικό

Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και γι' αυτό θεωρείται ότι προλαμβάνει από πολλές ασθένειες. Παλιά το κατέτασσαν στα αντι-σκορβουτικά φάρμακα.

Διουρητικό

Καταπολεμά την κατακράτηση ούρων.

Αποχρεμπτικό

Χρησιμοποιείται για θεραπεία βρογχίτιδας, βήχα, άσθματος, βρογχική καταρροή.

Αντισηπτικό

στις αιμορροΐδες, σε στοματίτιδα και σε προβλήματα των ούλων.

Αφροδισιακό

Ο χυμός κοπανισμένων μερών του φρέσκου φυτού.

Επουλωτικό

Με εξωτερική χρήση καταπλάσματός του επουλώνονται τα άτονα έλκη και χρόνιοι ερεθισμοί του δέρματος.

Μείωση πόνου

Μειώνει το πόνο στους ρευματισμούς.

Διαβήτη

Ενδείκνυται για τους διαβητικούς γιατί δε περιέχει παρά ελάχιστα σάκχαρα, ούτε αμυλούχες ουσίες.

Δερματολογική χρήση

Πολύ διαδεδομένη η χρήση του, αφού παρασκευαστεί ειδικό κατάπλασμα με μέλι, για την απομάκρυνση φακίδων και πανάδων από το πρόσωπο.

Υπάρχουν παρενέργειες;

• Καθημερινή κατανάλωσή του μπορεί να οδηγήσει σε νεφρικά προβλήματα ή ερεθισμό του στομάχου.
• Απαγορεύεται η κατανάλωση του κατά την εγκυμοσύνη και τον θηλασμό.

Με ποιούς τρόπους μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή;

• Ως ωμό λαχανικό σε σαλάτες
• Μάσημα των ωμών φύλλων του
• Ως χυμό ή σιρόπι (φαρμακευτικό παρασκεύασμα)
• Ως έγχυμα
• Ως αφέψημα

Λίγα ιστορικά στοιχεία

Η αξία των θεραπευτικών του ιδιοτήτων προλογίζεται στη λαϊκή μας παράδοση μέσα από την γνωστή σε όλους μας φράση "αυτός καρδάμωσε", που υποδηλώνει την βελτίωση της υγείας μετά από ασθένεια. Γνωστό ωστόσο είναι από την αρχαιότητα, όπου ήταν από τα πιο διαδεδομένα αφροδισιακά βότανα. Αναφέρεται από τον Ιπποκράτη, τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη.

Στην Αίγυπτο βρέθηκαν σπέρματα του φυτού σε τάφο του 1600 π.Χ. Ιστορικές αναφορές επίσης υπάρχουν στην Ασία και στην Ευρώπη που αναφέρουν χρήση του για τη θεραπεία της λύσσας, του σκορβούτου και νευρικών παθήσεων. Πρόσφατα ξεκίνησε να μελετάται και η αντικαρκινική του δράση.