Η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεια του μεταβολικού συνδρόμου και του διαβήτη τύπου ΙΙ. Πιο συγκεκριμένα, το θετικό ενεργειακό ισοζύγιο μακροπρόθεσμα οδηγεί σε υπερινσουλιναιμία οδηγώντας σε εναπόθεση λίπους (λιποτοξικότητα) στην καρδιά, το ήπαρ, το πάγκρεας και του μυς. Έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος για ανάπτυξη μεταβολικού συνδρόμου, λιπώδους διήθησης του ήπατος και διαβήτη τύπου 2.
Πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η ινσουλινοαντίσταση έχει προταθεί σαν συνέπεια και ως προστατευτικός παράγοντας ενάντια στη λιποτοξικότητα. Επιπρόσθετα, η αντίσταση στη λεπτίνη μπορεί επίσης να παίζει ρόλο στην παθογένεια του διαβήτη τύπου ΙΙ και του μεταβολικού συνδρόμου και έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι η λεπτίνη μπορεί να είναι προστατευτικός παράγοντας ενάντια στη λιποτοξικότητα.
Σχετικά με την ποιότητα της διατροφής, η εισαγωγή ομάδων τροφών όπως τα δημητριακά, τα γαλακτοκομικά και τα επεξεργασμένα σάκχαρα συνέβη πριν το ανθρώπινο γονιδίωμα προσαρμοστεί πλήρως σε αυτόν τον τρόπο διατροφής.
Για το λόγο αυτό ερευνητές από την Ισπανία σχεδίασαν μία μικρή μελέτη προκειμένου να διερευνήσουν την επίδραση που μπορεί να έχει η παλαιολιθική διατροφή στο διαβήτη τύπου ΙΙ σε σύγκριση με τη συμβατική διατροφή που προτείνεται στο διαβήτη.
Πώς σχεδιάστηκε η μελέτη;
Η μελέτη ήταν τυχαιοποιημένη και διασταυρούμενη. Δεκατρείς ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ (με σταθερή αγωγή και βάρος 3 μήνες πριν) διαχωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, εκ των οποίων η μία ακολούθησε την παλαιολιθική διατροφή, και η άλλη τη συμβατική για το διαβήτη δίαιτα για 3 συνεχείς μήνες. Στη συνέχεια οι ομάδες αντιστράφηκαν για ακόμη 3 μήνες. Η παλαιολοθική δίαιτα περιελάμβανε άπαχο κρέας, ψάρι, φρούτα, λαχανικά, ρίζες, αυγά και ξηρούς καρπούς. Η συμβατική δίαιτα περιελάμβανε ομοιόμορφα κατανεμημένα γεύματα με αυξημένη πρόσληψη λαχανικών, φρούτων, ψωμιού και δημητριακών ολικής άλεσης και μειωμένη συνολική πρόσληψη λίπους με έμφαση όμως στα πολυακόρεστα λιπαρά.
Για να αξιολογηθούν οι παρεμβάσεις συλλέχθηκαν δείγματα αίματος από τη δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη στην έναρξη της παρέμβασης, 3 μήνες κι 6 μήνες μετά. Αξιολογήθηκαν τα επίπεδα αρτηριακής πίεσης, η περιφέρεια μέσης, το βάρος, τα λιπίδια, η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη και οι συγκεντρώσεις νηστείας της λεπτίνης, αδιπονεκτίνης, αδιψίνης, βισφατίνης, ρεζιστίνης, γλυκαγόνης, ινσουλίνης, C-πεπτιδίου, το πεπτίδιο που προσομοιάζει στη γλυκαγόνη 1, το εξαρτώμενο από τη γλυκόζη ινσουλινοτρόπο πεπτίδιο και η γρελίνη.
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα;
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η παλαιολιθική δίαιτα οδήγησε σε στατιστικά σημαντική μείωση των επιπέδων λεπτίνης, μη στατιστικά σημαντική μείωση της γλυκαγόνης καθώς σε μείωση του σωματικού βάρους και της περιφέρειας μέσης σε σχέση με τη συμβατική δίαιτα. Επίσης, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση στη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, τα λιπίδια και την αρτηριακή πίεση. Ωστόσο, αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να οφείλονται στο γεγονός της μείωσης του σωματικού βάρους και γι’αυτό χρειάζεται προσοχή στην εξαγωγή συνπερασμάτων. Επίσης, το μικρό δείγμα αποτελεί έναν σημαντικό περιορισμό της μελέτης.
Ποιο είναι το συμπέρασμα για τον επαγγελματία διαιτολόγο;
Ο περιορισμός των επεξεργασμένων σακχάρων και υδατανθράκων είναι πιθανόν ένα σημαντικό βήμα για την καλύτερη διαχείριση του διαβήτη και η εκπαίδευση του ασθενούς στο κομμάτι αυτό κρίνεται απαραίτητη.
