Παρακολουθώντας το παραπάνω βίντεο, αναλογίστηκα για ακόμη μία φορά πόσο δύσκολο είναι να χρησιμοποιηθεί η λέξη “θεραπεία” στον διαβήτη, από την στιγμή που ο ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης τύπου 1 δεν θεραπεύεται αλλά ρυθμίζεται με ινσουλίνη. Ο διαβήτης τύπου 2, από την άλλη, ως απόρροια της παχυσαρκίας διαγιγνώσκεται συνήθως αργοπορημένα, όταν η ασθένεια έχει ήδη καταφέρει να βλάψει ζωτικά όργανα του σώματος. Στην δεύτερη περίπτωση, που αφορά και την συντριπτική πλειοψηφία των διαβητικών μια και περίπου το 85% αυτών είναι παχύσαρκοι με διαβήτη τύπου 2, η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να προλάβει την εξελισσόμενη ινσουλινοαντίσταση μέσα από κατάλληλη διατροφική προσέγγιση σε συνδυασμό με σωματική άσκηση.
Πηγή: www.nutritionfacts.org
Τι εμποδίζει την αναστρεψιμότητα;
387 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με διαβήτη παγκοσμίως, το 46% των οποίων είναι αδιάγνωστα περιστατικά. Πράγματι, 1 στους 2 διαβητικούς δεν γνωρίζει ότι πάσχει, κυρίως επειδή δεν έχει συμπτώματα και ως εκ τούτου δεν έχει μπει στην διαδικασία του να υποβληθεί σε εξειδικευμένη εξέταση σακχάρου (σάκχαρο νηστείας, γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, καμπύλη σακχάρου). Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που ο διαβήτης τύπου 2 είναι συνήθως μη αναστρέψιμος – η διάγνωση του δυστυχώς έρχεται αργοπορημένα, ακόμη και μετά από πολλά χρόνια σταδιακής δυσλειτουργίας των β-παγκρεατικών κυττάρων και συνεπαγόμενης αντίστασης στην ινσουλίνη, με το άτομο να έχει ήδη σοβαρά συμπτώματα στην όραση και στην λειτουργία της καρδιάς και άλλων οργάνων.
Η κλινική πράξη δείχνει πως ακόμη και μια μικρή απώλεια βάρους της τάξεως των 5 κιλών μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τα επίπεδα γλυκόζης (σάκχαρο) στο αίμα.
Το 85-90% των διαβητικών παγκοσμίως έχουν διαβήτη τύπου 2 ως απόρροια παχυσαρκίας. Όσο πιο εγκαίρως γίνει η διάγνωση σακχάρου, και όσο πιο νωρίς αντιμετωπιστεί η παχυσαρκία μέσα από ένα ισορροπημένο πρόγραμμα διατροφής με στόχο την ρύθμιση του σακχάρου και την απώλεια βάρους σε συνδυασμό με τακτική φυσική δραστηριότητα, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες εξάλειψης του διαβήτη. Το διατροφικό πλάνο πρέπει να είναι ισορροπημένο και συνάμα να έχει σωστή ποσότητα υδατανθράκων ανά βασικό γεύμα και σνακ, έτσι ώστε τα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα να διατηρούνται σε φυσιολογικά πλαίσια (76-110 mg/dl). Η τοποθέτηση των γευμάτων ανά 3-4 ώρες είναι το σημείο-κλειδί εδώ κατά την γνώμη μου, έτσι ώστε η γλυκόζη (σάκχαρο) του αίματος να είναι εύρυθμη. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό το άτομο να γνωρίζει και να επιλέγει κυρίως τροφές με μεσαίο ή χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, και να συμπεριλάβει φυσική δραστηριότητα στην καθημερινότητα του, η οποία απελευθερώνει τους υποδοχείς της ινσουλίνης βοηθώντας περαιτέρω στην μείωση του σακχάρου.
Η εξατομικευμένη διατροφική φροντίδα μπορεί να κάνει θαύματα είτε από μόνη της είτε σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή,
- εφόσον ο αμφιβληστροειδής χιτώνας του ματιού είναι ακέραιος,
- εφόσον τα άκρα του διαβητικού είναι υγιή,
- εφόσον δεν έχουν «πειραχτεί» ζωτικά όργανα του σώματος από το σάκχαρο όπως η καρδιά ή τα νεφρά.
Πώς; «Ανακουφίζοντας» από την παρατεταμένη παχυσαρκία που ευθύνεται για την δυσλειτουργία των β-παγκρεατικών κυττάρων και την ινσουλινοαντίσταση, και επιτυγχάνοντας την μόνιμη ρύθμιση του σακχάρου.
