Κάθε χρόνο σπαταλούνται απίστευτες ποσότητες τροφίμων. Το να πετάξουμε ένα πορτοκάλι ή το να χαλάσει το γάλα, ίσως να μην μας φαίνεται τόσο τρομερό, ωστόσο η ποσότητα των τροφίμων που σπαταλείται παγκοσμίως, θα μπορούσε να θρέψει ολόκληρους υποσιτισμένους πληθυσμούς στην Αφρική. Η εκτεταμένη σπατάλη τροφίμων, αποτελεί ένα φαινόμενο του σύγχρονου τρόπου ζωής, που έχει επεκταθεί σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Το σύνολο των τροφίμων που πετιέται στα σκουπίδια κοστίζει στους καταναλωτές πολλά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Ωστόσο, δεν υποφέρει μόνο το πορτοφόλι των καταναλωτών από αυτή την σπατάλη. Το περιβάλλον είναι εκείνο επίσης που την «πληρώνει» ακριβά καθώς, κάθε χρόνο τα απορρίμματα τροφίμων εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα δισεκατομμύρια τόνους αερίων που ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Συζητήσεις πάνω στο πως είναι εφικτό να μειωθεί η εκπομπή αερίων που προκαλείται από τα τρόφιμα, έχουν εστιάσει τόσο στην τροποποίηση της παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων, όσο και στην τροποποίηση του τρόπου κατανάλωσης αυτών. Τέτοιου είδους συζητήσεις έχουν λάβει χώρα σε πολλά κράτη, όπως τη Μ. Βρετανία, τη Σουηδία και σε οργανισμούς όπως ο FAO.
Το Life Cycle Assessment (LCA) αποτελεί μια μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του αντίκτυπου που έχει η παραγωγή τροφίμων, στο περιβάλλον. Οι τομείς -«κλειδιά» είναι η παραγωγή, η κατασκευή – επεξεργασία, η μεταφορά και η συσκευασία των τροφίμων. Ανά κιλό βάσης προϊόντος, η παραγωγή των λαχανικών, γενικά εκπέμπει λιγότερες ποσότητες αερίων, σε σχέση με την παραγωγή κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων. Έχουν προταθεί μέτρα τα οποία μπορεί να οδηγήσουν στη μείωση της κατανάλωσης τροφών προερχόμενων από το ζωικό βασίλειο και αυτό με την σειρά του στη μείωση της εκπομπής αερίων παγκοσμίως.
Πολύ σημαντικό βήμα στην τροποποίηση της κατανάλωσης τροφών, αποτελεί η εξέταση της θρεπτικής αξίας των εναλλακτικών τροφικών επιλογών. Για τον λόγο αυτό είναι σημαντική η χρήση μιας λειτουργικής μονάδας η οποία θα είναι σχετική τόσο με την θρεπτική, όσο και με την περιβαλλοντολογική προοπτική.
Αποτελέσματα πολλών ερευνών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή κρέατος αποτελεί μέγιστη πηγή συνεισφοράς στην εκπομπή αερίων, που σχετίζονται με την κατανάλωση τροφίμων. Για τον λόγο αυτό, η τροποποίηση της διατροφικής συμπεριφοράς που έχει να κάνει με την κατανάλωση κρέατος, σε σχέση με αυτή των φρούτων και των λαχανικών, ενδεχομένως να αποτελεί μια καλή επιλογή για τη μείωση των εκπομπών αερίων από τα τρόφιμα.
Βέβαια, στην ενίσχυση των εκπομπών αερίων από τα τρόφιμα, μεγάλο μέρος ευθύνης έχει και ο τομέας του εμπορίου, καθώς τα περισσότερα τρόφιμα και πράγματα είναι συσκευασμένα σε οικογενειακές συσκευασίες και ένα άτομο, που ζει μόνο του, είναι αναγκασμένο μετά την ημερομηνία λήξεως να το πετάξει στα σκουπίδια, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τον όγκο των απορριμμάτων και συνεπώς και την εκπομπή αερίων.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, για τη μείωση των εκπομπών αερίων αλλά και την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής, να υπάρξουν τόσο καλύτερες οδηγίες, όσο και σωστότερη πληροφόρηση πάνω στη διαχείριση τόσο των τροφών που καταναλώνουμε όσο και των απορριμμάτων που δημιουργούμε.
