Στην εποχή που ζούμε και λαμβάνοντας υπόψη τις κλιματικές αλλαγές που συμβαίνουν, αλλά και τις ξηροθερμικές περιόδους που διανύουμε τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, η ανάγκη για νερό αυξάνεται, καθώς το νερό έχει αρχίσει να γίνεται ένας φυσικός πόρος σε ανεπάρκεια. Τα χαμηλά ποσοστά φρέσκου νερού οδηγούν σε αυξημένα προβλήματα παγκοσμίως. Πρόσφατα άρχισε να συζητείται η πιθανότητα χρησιμοποίησης του θαλασσινού νερού για ανάγκες άρδευσης.
Στη Σαουδική Αραβία, το 70% του πόσιμου νερού που χρησιμοποιείται, παράγεται μέσω αφαλάτωσης
Ποια είναι τα κυριότερα προβλήματα;
Ένα όμως από τα κυριότερα προβλήματα είναι η αφαίρεση και απομάκρυνση των διαλυμένων ορυκτών που υπάρχουν μέσα στο θαλασσινό νερό- αυτή η διαδικασία κοστίζει και απαιτεί αρκετή ενέργεια. Διάφορα κράτη έχουν προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν το θαλασσινό νερό για σκοπούς άρδευσης. Οι ερευνητές από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζουν την ανάγκη να υπάρξουν καρποί που δεν επηρεάζονται αρνητικά από το θαλασσινό νερό. Ερευνητικά προγράμματα στο μέλλον σίγουρα θα προσπαθήσουν να βρουν ποιοι καρποί είναι ανθεκτικοί στο θαλασσινό νερό.
Μερικά από τα τα ερωτήματα που δημιουργούνται όμως είναι το αν με αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος θα εκτίθεται σε μεγαλύτερη ποσότητα αλατιού σε σχέση με την ημερήσια συνιστώμενη δόση.
Τι υποστηρίζουν οι ερευνητές;
Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν πως ένα φυτό που έρχεται σε άμεση επαφή με το αλάτι παράγει περισσότερη ζάχαρη, ούτως ώστε να κρατηθεί μια ισορροπία. Συμπέραναν ότι το αλάτι κρατιέται στα φύλλα του φυτού και όχι στον καρπό του, με αποτέλεσμα ο καρπός να παραμένει γλυκός και συνεπώς να χρειάζονται μεγάλες ποσότητες τροφίμων για να υπερβούμε τις συνιστώμενες δοσολογίες.
Τα φυτά επηρεάζονται από την περιεκτικότητα νερού σε αλάτι;
Επιπρόσθετα, μια εντελώς καινούρια ανακάλυψη είναι ότι κάποια φυτά που δεν επηρεάζονται από την περιεκτικότητα του νερού σε αλάτι, απορροφούν το αλάτι αλλά το αποθηκεύουν σε προστατευτικές μεμβράνες στην επιφάνεια του καρπού. Οι ερευνητές αυτοί στοχεύουν στην τροποποίηση των γονιδίων παραδοσιακών τροφών, ώστε να τους δημιουργήσουν την ικανότητα να αναπτύσσονται με θαλασσινό νερό χωρίς να επηρεάζονται. Ήδη γνωρίζουν το γονίδιο που μπορεί να οδηγήσει στην δημιουργία της μεμβράνης στην οποία αποθηκεύεται το αλάτι. Παρ’ όλα αυτά, η διαδικασία αυτή βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο.
Συμπερασματικά
Κλείνοντας, βλέπουμε ότι οι διάφορες έρευνες που γίνονται γύρω από αυτό τον τομέα είναι ελπιδοφόρες και πολύ σύντομα ίσως το θαλασσινό νερό να χρησιμοποιείται για σκοπούς άρδευσης. Αυτό σίγουρα θα βοηθήσει και χώρες με ακραία καιρικά φαινόμενα, ώστε να μπορούν να παράγουν δικές τους σοδειές.
