Γλιστρίδα

Φυτό εξωτικής προέλευσης, η γλιστρίδα εγκλιματίστηκε στην Ευρώπη και σήμερα είναι ένα κοινό σαλατικό σε πολλούς κήπους. Υπάρχει η άγρια και η καλλιεργημένη. Περιέχει πολλές βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία και χρησιμοποιείται για πολλές ενοχλήσεις. Απ' όλα τα φυτά που έχουν μελετηθεί εκτενώς, η γλιστρίδα έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε ω-3 λιπαρά οξέα. Επιπλέον θεωρείται πλούσια πηγή για τις βιταμίνες Α (44% ΣΗΠ), C (35% ΣΗΠ) και για τον σίδηρο (25% ΣΗΠ). Έτσι θεωρείται ότι προσφέρει προστασία από τον καρκίνο, την καρδιοπάθεια και φλεγμονώδεις νόσους, όπως είναι η αρθρίτιδα και οι ρευματισμοί. Τρώγεται ευχάριστα και φρέσκια, καθώς γεύση της είναι ελαφρώς ξινή και αλμυρή (όπως το σπανάκι).

Ποιές είναι οι ιδιότητές του;

Στο αναπνευστικό σύστημα

Ανακουφίζει από τον βήχα και την δύσπνοια.

Στο γαστρεντερικό σύστημα

Είναι βότανο με ανθελμινική και ταινιοκτόνο δράση, (δηλαδή σκοτώνει τα παράσιτα και σκώληκες του εντέρου ή βοηθά στην αποβολή τους από τον οργανισμό). Λειτουργεί ως ορεκτικό (αυξάνει την όρεξη). Θεωρείται ευεργετική στην αμοιβαδοειδή κολίτιδα.

Στο δέρμα

Ανακουφίζει από την φλόγωση και βοηθά στην επούλωση των πληγών. Συνίσταται ακόμα και για πληγές στο στόμα ή φλεγμονές στα ούλα.

Άλλες ιδιότητες

Δρα ως διουρητικό. Επιπλέον θεωρείται ότι έχει αφροδισιακές ιδιότητες. Έχει ισχυρή τονωτική και αντιοξειδωτική δράση. Είναι ευεργετική στην χολολιθίαση, ενώ καταπολεμά τη χοληστερίνη.

Υπάρχουν παρενέργειες;

Δεν έχουν παρατηρηθεί σοβαρές παρενέργειες

Με ποιούς τρόπους μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή;

• Ως τσάι (τα αποξηραμένα φύλλα της)
• Ως αφέψημα (οι σπόροι της)
• Ως γάλα (τα σπέρματα βρασμένα σε νερό ή γάλα)
• Ως σαλάτα (τα φρέσκα φύλλα της)
• Ως φρέσκος χυμός

Λίγα ιστορικά στοιχεία

Η γλιστρίδα είναι γνωστό φυτό από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης τη σύστηνε για το έλκος του στομάχου, ενώ ο βοτανολόγος Edward Bach αναφέρει στα συγγράμματα του ότι 'αν τρώμε συχνά σαλάτα με γλιστρίδα το καλοκαίρι, πέφτει η υψηλή πίεση του αίματος'.

Η θρεπτική αξία της γλιστρίδας άρχισε ευρέως να γίνεται γνωστή το 1989, όταν μια Ελληνίδα ερευνήτρια που έκανε καριέρα στις ΗΠΑ, η Άρτεμις Σιμόπουλος, έδειξε ότι αυτό το άγριο φυτό καταναλώνονταν συχνά στην Κρήτη και ήταν πλούσιο σε ωμέγα-3 λιπαρά (μέχρι τότε, ελάχιστοι ερευνητές είχαν συνειδητοποιήσει ότι τα αγριόχορτα περιέχουν ω-3 λιπαρά).

Το συμπέρασμα ήταν ότι οι Κρητικοί, που είχαν τις λιγότερες καρδιακές προσβολές στην περίφημη 'Μελέτη των Επτά Χωρών', ναι μεν έτρωγαν λίγα ψάρια αλλά λάμβαναν ικανοποιητικές ποσότητες ωμέγα-3 λιπαρών από άλλες τροφές (και η γλιστρίδα ήταν ένα από αυτά!).