Η παχυσαρκία των γονέων έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους άμεσους προγνωστικούς παράγοντες της παιδικής παχυσαρκίας μέσω ενός συνδυασμού γενετικών, επιγενετικών και συμπεριφορικών παραγόντων. Επιπλέον, ένα ενδομήτριο περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από υπερπρόσληψη ενέργειας συνδέεται θετικά με την παχυσαρκία αργότερα στη ζωή. Ωστόσο, η ραγδαία παγκόσμια αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας τις τελευταίες τρεις δεκαετίες υποδηλώνει ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτό το φαινόμενο. Στα πρώτα χρόνια της ζωής, οι οικογενειακές συνήθειες επηρεάζουν βαθιά τη διατροφή και τη σωματική δραστηριότητα των παιδιών.
Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να συγκρίνει την τροχιά ανάπτυξης και να εκτιμήσει τον επιπολασμό του υπέρβαρου (>2SD WHZ score) σε παιδιά κατά τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής τους, σύμφωνα με την ταξινόμηση του ΔΜΣ της μητέρας κατά τη διάρκεια ενός έτους μετά τον τοκετό. Επιπλέον, στόχος ήταν η σύγκριση της θερμιδικής πρόσληψης των παιδιών σύμφωνα με την προαναφερθείσα ταξινόμηση της ομάδας των μητέρων.
Πώς σχεδιάστηκε η παρέμβαση;
Τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά αξιολογήθηκαν σε 935 ζευγάρια μητέρων-παιδιών κατά την περίοδο της μελέτης. Οι μητέρες ταξινομήθηκαν σε τέσσερις ομάδες σύμφωνα με την πορεία του ΔΜΣ μετά τον τοκετό. Τα z-scores του βάρους για το ύψος των παιδιών (Weight for Height Z-scores) συγκρίθηκαν μεταξύ των ομάδων χρησιμοποιώντας μοντέλα παλινδρόμησης. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε μια διαχρονική σύγκριση της θερμιδικής πρόσληψης των παιδιών ανάλογα με την κατάταξη των μητέρων ως προς το ΔΜΣ.
Ποια ήταν τα αποτελέσματα της μελέτης;
Σε ηλικία 42 μηνών, βρέφη από μητέρες που παρέμειναν υπέρβαρες κατά τον πρώτο χρόνο μετά τον τοκετό είχαν κατά μέσο όρο 0,61 SD υψηλότερο WHZ από εκείνα από μητέρες που παρέμειναν σε φυσιολογικό ΔΜΣ την ίδια περίοδο. Σε ηλικία 60 μηνών, ο επιπολασμός της παχυσαρκίας των παιδιών ήταν σχεδόν διπλάσιος στην ομάδα των υπέρβαρων μητέρων έναντι της ομάδας με φυσιολογικό ΔΜΣ (14,2% και 7,3% αντίστοιχα). Η πιθανότητα για ένα παιδί να έχει μεγαλύτερη πρόσληψη θερμίδων από την ενδεδειγμένη ήταν 36,5% (95% IC: 6,6%, 74,8%) και σημαντικά υψηλότερη στα παιδιά από υπέρβαρες μητέρες.
Ποια τα συμπεράσματα για τον επαγγελματία διαιτολόγο;
Τα παιδιά από υπέρβαρες μητέρες τείνουν να έχουν υψηλότερη θερμιδική πρόσληψη, αυξάνοντας την πιθανότητα παχυσαρκίας. Επομένως, η περίοδος της εγκυμοσύνης και της λοχείας αποτελούν σημαντικά διαστήματα για διατροφικές παρεμβάσεις στις μητέρες έτσι ώστε να μειωθεί η συχνότητα της παιδικής παχυσαρκίας.
