Όταν ο Jeremy Rifkin, Πρόεδρος του Ιδρύματος Οικονομικών Τάσεων (FOET), περιβαλλοντολόγος και φιλόσοφος επισημαίνει ότι χρειάζεται μια αλλαγή στην τροφική αλυσίδα, προκειμένου ο παγκόσμιος πληθυσμός να τραφεί με πιο βιώσιμο τρόπο και να καταπολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή, οι δηλώσεις του δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Αλλά ούτε και ασχολίαστες.
Zητήσαμε από Κλινικό Διαιτολόγο – Διατροφολόγο, Υποψήφιο Διδάκτορα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Παναγιώτη Βαραγιάννη, M. Med. Sc.να σχολιάσει τις απόψεις του διάσημου Αμερικανού διανοητή:
«Η κατανάλωση κρέατος αποτελεί τον πιο αναποτελεσματικό τρόπο σίτισης του ανθρώπου». Αυτό υποστηρίζεται σε πρόσφατο άρθρο του J.Rifkin, καλώντας τους Ευρωπαίους να συζητήσουν σοβαρά το θέμα της μετατόπισης της διατροφικής τάσης προς τη βάση της τροφικής αλυσίδας (φυτικές τροφές), για την καλύτερη κάλυψη των επισιτιστικών αναγκών και τη μείωση της κλιματικής αλλαγής.
Πράγματι, είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη για πραγματοποίηση πολύπλευρων συζητήσεων με το σύνολο των εμπλεκομένων φορέων (Υπουργείο Τροφίμων, Υγείας, Ανάπτυξης, Οικονομικών, Επιστημονικούς Συλλόγους, Οργανώσεις κ.ά.), για τη δημιουργία Ενιαίας Πολιτικής Τροφίμων, αλλά και για τη λήψη οριστικών αποφάσεων και αναγκαίων μέτρων για την εξάλειψη του πολυσύνθετου προβλήματος της αειφόρου διατροφής του ανθρώπου και της αειφορίας του περιβάλλοντος.
Μια από τις λύσεις που προτείνεται, είναι η μείωση της χρήσης της παραγόμενης τροφής για την εκτροφή των ζώων, η οποία σήμερα υπολογίζεται ότι ανέρχεται στο 40% της παραγόμενης τροφής. Αναμένονται μάλιστα αυξητικές τάσεις για τα επόμενα 20 χρόνια, με το ποσοστό να ανεβαίνει στο 60%, εφόσον η οικονομική και κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων διαρκώς βελτιώνεται. Παρ’ όλα αυτά, μέλημά μας παραμένει το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγόμενης τροφής να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για άμεση κατανάλωση από τον ίδιο τον άνθρωπο.
Σε αυτούς τους συλλογισμούς προστίθεται και ο παράγοντας της αυξημένης ποσότητας νερού που χρησιμοποιείται για την παραγωγή 1 κιλού κρέατος (15.000 λίτρα), σε σύγκριση με την παραγωγή ίδιας ποσότητας φυτικής τροφής π.χ. 1 κιλού ρυζιού (2.500 λίτρα), με αποτέλεσμα να σημειώνονται κλιματικές αλλαγές, λειψυδρία, πλημμύρες. Οι εκτιμήσεις για το μέλλον αναφέρουν ότι τα τρόφιμα που περιέχουν ή χρειάζονται πολύ νερό για την παραγωγή τους, θα κοστίζουν περισσότερο! Συνέπεια αυτού, θα διογκωθεί η ανισοκατανομή της τροφής μεταξύ των ανθρώπων, μεγαλώνοντας έτσι το χάσμα του υποσιτισμένου και του υπερσιτισμένου πληθυσμού και των συνακόλουθων προβλημάτων υγείας.
Δεν παραλείπουμε το γεγονός ότι η έκταση που χρησιμοποιείται για παραγωγή ζωικών τροφών καλύπτει το 23% της Γης, με την ταυτόχρονη εκπομπή τεραστίων ποσοτήτων αερίων μεθανίου, καθώς και την αύξηση της τιμής της γης, η οποία γίνεται απρόσιτη για τους οικονομικά ασθενέστερους. Η προσπάθεια για την προστασία και τη χρήση της γης (του μεγαλύτερου ποσοστού) στην υπηρεσία της κάλυψης των διατροφικών αναγκών του ανθρώπου είναι διαρκής και εντατική.
Τέλος, εκτός από την αύξηση της καλλιέργειας φυτικών τροφών και την απευθείας κατανάλωσή τους από τον άνθρωπο, απαιτείται μια στροφή προς τη βιολογική γεωργία, μια δραστική αύξηση των επιδοτήσεων αντίστοιχων μορφών καλλιέργειας, καθώς και η ευρεία χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αν οι παραπάνω ενέργειες πραγματοποιηθούν σε βάθος 20ετίας, οι προοπτικές για αειφόρο διατροφή και περιβαλλοντική προστασία, φαντάζουν ελκυστικά εφικτές.
Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο με τις δηλώσεις Rifkin εδώ: http://www.foodnavigator.com/Ingredients/Meat-fish-and-savoury-ingredients/Jeremy-Rifkin-Meat-is-the-most-inefficient-way-of-feeding-the-human-race
