Ένα απαραίτητο κομμάτι για την αποτελεσματική θεραπεία σε περιστατικά νευρικής ανορεξίας είναι ο καθορισμός ορίων. Ένα βασικό όριο που τίθεται από την αρχή είναι ότι ο ασθενής δεν ψωνίζει τρόφιμα και δεν μαγειρεύει. Για το λόγο αυτό η συνεργασία με τους γονείς ή φροντιστές είναι απαραίτητη.
Η οικογένεια του ασθενούς παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην θεραπεία και καθορίζει σε μεγάλο βαθμός το αν ο ασθενής θα φτάσει στην ανάρρωση. Οι γονείς πρέπει να μάθουν να χειρίζονται τη φωνή της διαταραχής, να μην συμμετέχουν σε συζητήσεις και συνήθειες της διαταραχής, να φροντίζουν το παιδί τους μέσω της σωστής τροφής.
Για να το καταφέρουν χρειάζονται τη στήριξη και καθοδήγηση του θεραπευτικού πλαισίου, τόσο του ψυχολόγου όσο και του διαιτολόγου. Μάλιστα, ο διαιτολόγος θα πρέπει οπωσδήποτε να τους δώσει σωστές κατευθύνσεις, όπως πώς να προετοιμάζουν το φαγητό, ποιες είναι οι μερίδες που πρέπει να σερβίρουν, τι μπορούν να λένε αν το παιδί αρνείται να φάει, πώς να συμπεριφέρονται κατά τη διάρκεια του γεύματος.
Άλλα όρια που επίσης συστήνονται είναι να μην επιτρέπεται στο άτομο να τρώει μόνο του, τουλάχιστον τα βασικά γεύματα της ημέρας, καθώς και να μην γυμνάζεται αν βρίσκεται κάτω από ένα συγκεκριμένο βάρος, ή εναλλακτικά να γυμνάζεται με συγκεκριμένο χρονικό όριο. Ο ίδιος ο διαιτολόγος πρέπει να μάθει να χειρίζεται και τα δικά του όρια, όπως πόσο συχνά επιτρέπει την επικοινωνία του ασθενή μαζί του, πόσες αλλαγές μπορεί να γίνουν στο διαιτολόγιο, πόση ώρα διαρκεί το ραντεβού κ.α.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την εκπαίδευση Master Practitioner in Eating Disorders.
