Η δυσλιπιδαιμία αποτελεί έναν από τους πλέον αναγνωρίσιμους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη στεφανιαίας νόσου σε μεσήλικες και ηλικιωμένους, αλλά οι συνέπειες της έκθεσης νεαρών ενηλίκων σε υψηλά επίπεδα λιπιδίων δεν είναι ξεκάθαρες.
Τι έξετασαν οι μελέτες;
Σε μια προοπτική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Annals of Internal Medicine (2010;153:137-46), παρακολουθήθηκαν προοπτικά 3258 ενήλικες ηλικίας 18-30 ετών από 4 πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Στους συμμετέχοντες μετρήθηκαν LDL και HDL χοληστερόλη, τριγλυκερίδια και ασβέστωση στεφανιαίων.
Η συνολική έκθεση σε λιπίδια μεταξύ των ηλικιών 20 και 35 ετών υπολογίστηκε με βάση συχνές διαδοχικές τιμές λιπιδίων ορού κατά τη διάρκεια της μελέτης. Η συνολική έκθεση συσχετίστηκε με την ασβέστωση των στεφανιαίων σε ηλικία 45 ετών. Συνολικά 2824 συμμετέχοντες (87% του συνολικού αριθμού) είχαν δυσλιπιδαιμία στη νεαρή ενήλικο ζωή.
Ο επιπολασμός της ασβέστωσης στεφανιαίων 20 χρόνια αργότερα ήταν 8% στους συμμετέχοντες με φυσιολογικά επίπεδα λιπιδίων έναντι 44% σε αυτούς με LDL χοληστερόλη >160 mg/dl.
Η συσχέτιση ήταν ανεξάρτητη από τη φυλή και το φύλο, ενώ γινόταν ισχυρότερη όσο τα επίπεδα LDL αυξάνονταν (OR για ασβέστωση στεφανιαίων 1.5 για LDL 70-99, 2.4 για LDL 100-129, 3.3 για LDL 130-159 και 5.6 για LDL >160 mg/dl σε σύγκριση με όσους είχαν αρχικά επίπεδα LDL <70 mg/dl). Τόσο η LDL όσο και η HDL χοληστερόλη συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με την ασβέστωση των στεφανίαιων.
Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, αυξημένα επίπεδα LDL και HDL χοληστερόλης στη νεαρή ενήλικο ζωή συσχετίζονται ανεξάρτητα με αθηρωμάτωση των στεαφανιαίων δυο δεκαετίες αργότερα.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Ευεξία & Διατροφή.Τεύχος 46 Νοεμ - Δεκ 2010, σελ.24
