Εισαγωγή
Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) είναι ένα σύνθετο γενετικό χαρακτηριστικό και η πιο κοινή ενδοκρινική διαταραχή των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας με κλινική εμφάνιση στο 5% έως 15% παγκοσμίως.
Ο παγκόσμιος επιπολασμός και η παχυσαρκία συνεχίζουν να αυξάνονται δραματικά ενώ είναι γνωστή η σχέση που συνδέει την παχυσαρκία με το PCOS. Αν και η αιτιολογία της διαταραχής είναι ακόμη άγνωστη, το PCOS φαίνεται να είναι αποτέλεσμα της αυξημένης βιοσύνθεσης των ανδρογόνων.
Μέθοδος
Πραγματοποιήθηκε μια συστηματική ανασκόπηση σχετικά με τη δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού στο PCOS και δόθηκε προτεραιότητα σε μελέτες που αξιολογούσαν άμεσα τη λειτουργία του λιπώδους ιστού. Διερευνήθηκαν επίσης θεραπείες που στοχεύουν στη δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού για τη θεραπεία του PCOS.
Σκοπός
Σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσει και να συνοψίσει αν η δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού διαδραματίζει κάποιο ρόλο στην παθοφυσιολογία των πολυκυστικών ωοθηκών.
Τι είναι η δυσλειτουργία λιπώδους ιστού;
Ο λιπώδης ιστός αποτελεί ένα ενδοκρινικό όργανο που επηρεάζει τον μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων. Αποτελείται από λιποκύτταρα και μακροφάγα κύτταρα τα οποία διαδραματίζουν ρόλο στην φλεγμονή και απελευθέρωση κυτταροκινών. Επομένως, όταν ο λιπώδης ιστός δυσλειτουργεί, πυροδοτείται μια σειρά από μεταβολικές διαταραχές και επιπτώσεις.
Αποτελέσματα
- Η δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού επιδρά στα μεταβολικά και αναπαραγωγικά χαρακτηριστικά του PCOS ανεξάρτητα από την παχυσαρκία.
- Σε γυναίκες με PCOS, το μέγεθος και ο συνολικός αριθμός των λιποκυττάρων ήταν μεγαλύτερα από ότι στους υγιείς μάρτυρες με αντίστοιχο ΔΜΣ.
- Η λιπόλυση νηστείας ήταν χαμηλότερη σε παχύσαρκες γυναίκες με PCOS σε σύγκριση με ασθενείς χωρίς PCOS.
- Βρέθηκαν αυξημένα επίπεδα λεπτίνης, βισφατίνης και ρεζιστίνης μεταξύ παχύσαρκων ασθενών με PCOS σε σύγκριση με υγιείς μάρτυρες.
- Η παρέμβαση στον τρόπο ζωής οδήγησε σε σημαντική μείωση του βάρους, μικρότερης περιφέρειας μέσης, χαμηλότεροου δείκτη ελεύθερων ανδρογόνων και μείωση επιπέδων ινσουλίνης.
Διατροφή και Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
Υποθερμιδικές Δίαιτες
Ανεξάρτητα από την στρατηγική μέθοδο που χρησιμοποιείται, φαίνεται ότι οι υποθερμιδικές δίαιτες σχετίζονται με σημαντικές βελτιώσεις σε υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες με PCOS όπως:
- Μείωση των επιπέδων ανδρογόνων.
- Βελτίωση της λειτουργίας των ωοθηκών και της γονιμότητας.
Σε μελέτη όπου συμμετείχαν 107 παχύσαρκες γυναίκες, η απώλεια βάρους κατά 5% μέσω δίαιτας ήταν αρκετή για να βελτιωθεί η σύσταση σώματος με παράλληλη μειωμένη σύνθεση λιπιδίων και οξειδωτικού στρες.
Δίαιτες χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες
Με την εφαρμογή δίαιτας χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες ενώ δεν υπήρξε σημαντική αλλαγή στο σωματικό βάρος από την άλλη επιτεύχθηκε μείωση των επιπέδων ινσουλίνης, βελτίωση στην σύσταση σώματος και των επιπέδων τεστοστερόνης.
Δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε AGEs
Σε μελέτες έχει βρεθεί ότι η μείωση των AGEs βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και το ορμονικό προφίλ γυναικών με PCOS. Τα AGEs είναι φυσικά παρόντα στα άψητα τρόφιμα ζωικής προέλευσης και το μαγείρεμα έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό νέων AGEs μέσα σε αυτά τα τρόφιμα. Συγκεκριμένα, το ψήσιμο στη σχάρα, το ψήσιμο στο γκριλ, το ψήσιμο στο φούρνο, το ψήσιμο στο γκριλ και το τηγάνισμα πολλαπλασιάζουν και επιταχύνουν το σχηματισμό νέων AGEs. Κατά συνέπεια, οι σύγχρονες δίαιτες είναι σε μεγάλο βαθμό θερμικά επεξεργασμένες και ως εκ τούτου περιέχουν υψηλά επίπεδα AGEs.
Συμπεράσματα
- Η απώλεια βάρους (ανεξαρτήτως της σύνθεσης της δίαιτας) διαδραματίζει βασικό ρόλο στη θεραπεία των υπέρβαρων και παχύσαρκων γυναικών με PCOS.
- Η σύνθεση της δίαιτας (π.χ. χαμηλής περιεκτικότητα σε AGEs, σε υδατάνθρακες ή Μεσογειακή) συμβάλλει στη βελτίωση της μεταβολικής δυσλειτουργίας στο PCOS, ανεξάρτητα από την απώλεια βάρους.
- Δεδομένου του ρόλου της δυσλειτουργίας του λιπώδους ιστού στην παθογένεια του PCOS, η ιδέα της μεταβολής αυτής της σύνθεσης των ιστών έχει οδηγήσει σε έναν αριθμό πιθανών νέων θεραπευτικών στόχων.
- Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ η πλειονότητα των μελετών σχετικά με την θεραπεία των PCOS επικεντρώνεται σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα με PCOS, η πλειονότητα αυτών των ασθενών στον πληθυσμό της μελέτης δεν είναι παχύσαρκοι και η δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού έχει παρατηρηθεί ακόμη και σε άτομα με χαμηλό σωματικό βάρος και PCOS. Έτσι, λόγω περιορισμένων δεδομένων χρειάζεται περισσότερη έρευνα σε αυτόν τον τομέα.
