Το ερώτημα το οποίο εξετάζει το παρακάτω άρθρο είναι αν και κατά πόσο είναι συγκρίσιμη η μείωση θερμίδων με διαλείπουσα μορφή (η επονομαζόμενη διαλειμματική νηστεία) με την κλασσική μείωση θερμίδων ενός προγράμματος (που είναι συνεχής και λίγο από κάθε ημέρα) ως προς το γλυκαιμικό έλεγχο ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ.
Πώς σχεδιάστηκε η μελέτη;
Έτσι, 137 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες διατροφικής παρέμβασης που διήρκησε για 12 μήνες.
- Η ομάδα με τη διαλειμματική νηστεία (70 άτομα) ακολούθησε για 2 μέρες δίαιτα των 500-600 θερμίδων (μη διαδοχικές) και τις υπόλοιπες μέρες την κανονική τους διατροφή.
- Η ομάδα ελέγχου (67 άτομα) ακολούθησε για 7 μέρες την εβδομάδα δίαιτα 1200-1500 θερμίδων.
Ουσιαστικά και οι δύο ομάδες υπολογίζεται πως πετύχαιναν 10.000- 11.000 θερμίδες ενεργειακό έλλειμμα την εβδομάδα ενώ και οι δύο ομάδες λάμβαναν συμβουλευτική παρακολούθηση από διαιτολόγο, αρχικά ανά δεύτερη εβδομάδα και αργότερα ανά δίμηνο. Να σημειώσουμε πως χρειάστηκε προσαρμογή στη φαρμακευτική αγωγή τους αναλόγως την ομάδα παρέμβασης και την αρχική γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη. Οι συμμετέχοντες κατέγραφαν καθημερινά το πρωινό τους σάκχαρο.
Τα αποτελέσματα έδειξαν...
- Η μέση γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HBA1C) μειώθηκε σημαντικά στο διάστημα των 12 μηνών χωρίς να υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων παρέμβασης.
- Τα συμβάντα υπογλυκαιμίας ήταν ίδια και στις δύο ομάδες.
- Η μέση απώλεια βάρους ήταν επίσης σημαντική, χωρίς διαφορά μεταξύ των παρεμβάσεων, ενώ οι περισσότεροι ασθενείς έχασαν βάρος μέχρι τους τρεις μήνες και στη συνέχεια το διατήρησαν. Μία υποομάδα και από τα δύο γκρουπ συνέχισε να χάνει βάρος μέχρι τους 12 μήνες, και αυτά τα άτομα είχαν και τη χαμηλότερη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη στους 3 και στους 12 μήνες. Ταυτόχρονα, οι ασθενείς που παρευρέθηκαν σε όλες τις προγραμματισμένες συναντήσεις πέτυχαν τη μεγαλύτερη απώλεια βάρους.
Συνεπώς η μελέτη μας λέει πως δύο μέρες διαλειμματική νηστεία έχει συγκρίσιμα αποτελέσματα με το κλασσικό πρωτόκολλο δίαιτας, όσον αφορά για τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου, όπως αυτή περιγράφεται από τις τιμές της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Παράλληλα, η διαλειμματική νηστεία φαίνεται να είναι ασφαλής για ανθρώπους που έχουν Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ, ρυθμίζονται με τη διατροφή τους και δεν χρησιμοποιούν φάρμακα που προκαλούν υπογλυκαιμία.
Τα συμπεράσματα για τον επαγγελματία υγείας
Το ενδιαφέρον της υπόθεση είναι πως ένα σχήμα όπως η διαλλειμματική νηστεία που εξ ορισμού είναι αντίθετη με τη διαχείριση του σακχάρου, πιθανώς να έχει μία θέση στη ζωή του ασθενή. Φυσικά να σημειώσουμε πως το δείγμα είναι σχετικά μικρό για να είναι απόλυτα γενικεύσιμα τα δεδομένα και φυσικά χρειάζεται σε κάθε περίπτωση η επίβλεψη γιατρού και διαιτολόγου ώστε να γίνονται οι απαραίτητες προσαρμογές στο φαρμακευτικό σχήμα και τη διατροφή του ασθενούς.
