Υπάρχουν πειστικά δεδομένα ότι το επεξεργασμένο κρέας σχετίζεται με εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου και έχει πρόσφατα χαρακτηριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως καρκινογόνο
Πηγή: http://nutritionfacts.org
Ένα από τα πλεονεκτήματα της εργασίας μου σε Πανεπιστήμιο είναι η δυνατότητα να διαβάζω τα τελευταία διατροφικά νέα από διάφορα επιστημονικά περιοδικά που μας αποστέλλονται τακτικά. Πριν λίγες εβδομάδες έπεσε το μάτι μου σε ένα περιοδικό με τίτλο Meat Science. Καθώς το ξεφύλλιζα, διάβασα ένα άρθρο για την παραγωγή επεξεργασμένων κρεάτων που έδινε έμφαση στην προτίμηση των προϊόντων αυτών από τον καταναλωτή.
Τι δείχνουν τα πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα;
Προβληματίστηκα από τον τρόπο προσέγγισης του θέματος, μιας και τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα είναι πιο πειστικά από ποτέ: Η υψηλή κατανάλωση επεξεργασμένου κρέατος σχετίζεται θετικά με την ανάπτυξη ασθενειών, μεταξύ αυτών καρκίνου του παχέος εντέρου. Αυτό είναι ένα από τα ιδιαίτερα σημαντικά ευρήματα διαρκούς έρευνας που αποτυπώνεται και ανανεώνεται στο μεγαλύτερο report για τη πρόληψη του καρκίνου με τίτλο Food, Nutrition, Physical Activity, and the Prevention of Cancer: a Global Perspective. Μάλιστα αυτή η σχέση χαρακτηρίζεται ως «πέρα από κάθε λογική αμφιβολία», γεγονός που αποδεικνύει και την βαρύτητα των δεδομένων που υπάρχουν.
Τι ισχύει τελικά;
Ο Δρ. Michael Greger, MD, αναδεικνύει την τάση αμφισβήτησης των επιστημονικών αυτών δεδομένων και της υλοποίησης των συστάσεων για μείωση του επεξεργασμένου κρέατος στη διατροφή μας, με το επιχείρημα ότι η διατροφή μας δε θα είναι... γευστική! Πράγματι, υπάρχει βιβλιογραφία (όπως το άρθρο που διάβασα και με ενέπνευσε να ψάξω το θέμα λίγο παραπάνω) που υποστηρίζει ότι η γευστικότητα του επεξεργασμένου κρέατος έχει μεγάλη επίδραση στην τελική επιλογή του καταναλωτή. Συνεπώς, οι συστάσεις για μειωμένη κατανάλωση επεξεργασμένου κρέατος, παρότι υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις, δε θα γίνουν αποδεκτές και δε θα προκαλέσουν σημαντικές αλλαγές στην καταναλωτική συμπεριφορά. Όλο αυτό το... κομφούζιο έχει αρνητική επίδραση στην εφαρμογή πολιτικής για τη δημόσια υγεία και τα μηνύματα που παίρνουμε είναι μάλλον μεικτά.
Ωστόσο τα επιδημιολογικά στοιχεία καταρρίπτουν την παραπάνω θεωρία, αφού από το 2008 ώς το 2012 η κατανάλωση κρέατος στις Η.Π.Α. μειώθηκε κατά 12,2%, γεγονός που δείχνει ότι ο καταναλωτής προτιμά την υγεία από το γευστικό αποτέλεσμα.
Ποιο είναι το συμπέρασμα για τον επαγγελματία διαιτολόγο;
Τελικά, ποιο πρέπει να είναι το μήνυμα που πρέπει να περάσουμε στο κοινό; Μα φυσικά αυτό που αναδεικνύεται μέσα από δεκαετίες αντικειμενικής έρευνας, με στόχο τη δημιουργία κατευθυντήριων οδηγιών για τη βελτίωση της υγείας. Σημαντικό να αναφέρουμε ότι αν μία διατροφική συμπεριφορά έχει αρνητική επίδραση στην υγεία μας, τότε αυτή πρέπει να αλλάξει μέσα από διατροφική συμβουλευτική και να μην «κουκουλώνεται» με την αιτιολογία ότι «Είναι δύσκολο να αλλάξει...».
