Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις κατά την διάρκεια του 11ου Πανελλήνιου Ιατρικού Συνεδρίου Παχυσαρκίας στο Royal Olympic Hotel στην Αθήνα στις 25-27 Φεβρουαρίου, ήταν για το αν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται η παχυσαρκία στην τρίτη ηλικία ή όχι. Μπορεί αυτόματα να σκέφτεστε «γιατί κάτι τέτοιο να αποτελεί δίλημμα;» αλλά έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που ανέπτυξαν τις εισηγήσεις τους οι ομιλητές για να καταλήξουν υπέρ της αντιμετώπισης της παχυσαρκίας εφόσον η απώλεια βάρους δεν είναι εις βάρος της ποιότητας ζωής του ηλικιωμένου.
Επρόκειτο για επιστημονικό λόγο και αντίλογο με δύο ομιλητές, ο καθένας εκ των οποίων θα υποστήριζε μια διαφορετική επιστημονική πλευρά του ίδιου νομίσματος, γεγονός που πάντα προσελκύει το ενδιαφέρον του κοινού, φυσικά και το δικό μου. Επί της ουσίας όμως δεν υπήρξε διαφωνία απόψεων, μια και οι επιστημονικές τοποθετήσεις συνέκλιναν στα περισσότερα σημεία: Ναι στην απώλεια βάρους για έναν παχύσαρκο υπερήλικα, αλλά μόνο εφόσον πρόκειται για πολλά παραπανίσια κιλά που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία, με επιστημονική παρακολούθηση και έμφαση στην ήπια άσκηση για να αποφευχθεί περαιτέρω απώλεια μυϊκού ιστού.
Κάποια στοιχεία που σχετίζονται με την ευκολότερη πρόσληψη βάρους στους ηλικιωμένους και αξίζει να έχετε υπόψη σας:
- Η σαρκοπενική παχυσαρκία με ενδοκοιλιακή κατανομή είναι κατεξοχήν χαρακτηριστική στην τρίτη ηλικία, με την αναλογία της περιμέτρου μέσης προς την περιφέρεια γλουτών να είναι αυξημένη στους ηλικιωμένους.
- Οι παχύσαρκοι μεγάλης ηλικίας αναφέρουν πολύ συχνότερες πτώσεις από τους συνομηλίκους τους με φυσιολογικό βάρος.
- Ταυτόχρονα, ο μεταβολισμός των ηλικιωμένων είναι σαφώς πιο χαμηλός τόσο λόγω μεγάλης ηλικίας αυτής καθεαυτής και της απώλειας μυϊκού ιστού που επέρχεται σε αυτό το στάδιο της ζωής, όσο και λόγω των μειωμένων σωματικών λειτουργιών.
- Εγχώρια επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν πως σχεδόν κανένας Έλληνας υπερήλικας δεν ασκείται, κάτι που θεώρησα ιδιαίτερα λυπηρό μια και η απλούστερη μορφή άσκησης, το περπάτημα, είναι απόλυτα ευεργετικό για την υγεία και εφικτό από τον κάθε άνθρωπο με στοιχειώδη κινητικότητα.
Το βάρος της ζυγαριάς όμως δεν είναι το μοναδικό που απασχολεί. Λίγα κιλά παραπάνω αποδεικνύονται άνευ σημασίας ή και δυνητικά ευεργετικά στις ηλικίες 65-74 ετών σύμφωνα με αναφερόμενες έρευνες. Η παχυσαρκία όμως, που έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία ιδιαιτέρως της καρδιάς και των αγγείων αλλά και στο σάκχαρο του αίματος, πρέπει να αντιμετωπίζεται έστω και κατά το ελάχιστο.
Τελικό συμπέρασμα
Η ποιότητα ζωής στην τρίτη ηλικία είναι το πρωταρχικό μέλημα, και σε αυτήν κουμπώνει μια υγιής και ευχάριστη διατροφή λίγο ενισχυμένη σε πρωτεΐνες για τον ηλικιωμένο, με έμφαση στην ήπια φυσική δραστηριότητα, την καλή ψυχολογία και την υγιή κοινωνική ζωή.
