Η διατροφή και η άσκηση αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους στη διαχείριση των ασθενών με διαβήτη τύπου ΙΙ. Τα τελευταία χρόνια τα οφέλη της χορτοφαγικής διατροφής στο σωματικό βάρος, το γλυκαιμικό έλεγχο, τα λιπίδια αίματος, την ισνουλινοευαισθησία και τους δείκτες οξειδωτικού στρες έχουν καταδειχθεί από πλήθος επιστημονικών μελετών. Σε ό,τι αφορά την άσκηση, φαίνεται πως μπορεί να μειώσει την ινσουλινοαντίσταση βελτιώνοντας τη σύσταση σώματος, αλλάζοντας τη μορφολογία των μυών και μειώνοντας την ηπατική παραγωγή γλυκόζης.
Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως η σύσταση της διατροφής μπορεί να μεταβάλει την οξείδωση των μακροθρεπτικών συστατικών, τη φυσική κατάσταση και το μεταβολικό ρυθμό ηρεμίας. Επιπλέον η μιτοχονδριακή οξείδωση αυξάνεται σημαντικά με δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη.
Ερευνητές από την Τσεχία θέλησαν να συγκρίνουν την επίδραση υποθερμιδικής χορτοφαγικής διατροφής σε σύγκριση με τη συμβατική υποθερμιδική δίαιτα στη φυσική κατάσταση διαβητικών ασθενών που ακολούθησαν αερόβια άσκηση.
Πώς σχεδιάστηκε η μελέτη;
Πρόκειται για μία τυχαιοποιημένη μελέτη με παράλληλο σχεδιασμό. Πιο συγκεκριμένα, 74 ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ σε αντιδιαβητική αγωγή από του στόματος χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα ακολούθησε χορτοφαγική υποθερμιδική δίαιτα (-500kcal/day) και η ομάδα ελέγχου ακολούθησε υποθερμιδική συμβατική δίαιτα για την αντιμετώπιση του διαβήτη (-500kcal/day). Η δίαιτα συνδυάστηκε και στις δύο ομάδες με αερόβια άσκηση 1h για 2 δύο φορές/εβδομάδα υπό επαγγελματική καθοδήγηση. Η χορτοφαγική διατροφή περιλάμβανε 60% υδατάνθρακες, 15% πρωτεΐνη και 25% λίπος, και μόνο φυτικά τρόφιμα με εξαίρεση τη μία μερίδα γαλακτοκομικών χαμηλών λιπαρών κάθε μέρα. Η συμβατική δίαιτα περιλάμβανε 50% υδατανθράκων, 20% πρωτεΐνη και λιγότερο από 30% λίπος. Όλα τα γεύματα παρέχονταν στους εθελοντές. Η φυσική κατάσταση αξιολογήθηκε με την εργοσπιρομετρία και την έμμεση θερμιδομετρία στην αρχή και στο τέλος της παρέμβασης μετά από 12 εβδομάδες.
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα;
Η μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου (VO2max) αυξήθηκε σημαντικά κατά 12% στην ομάδα χορτοφαγικής διατροφής, ενώ στην ομάδα ελέγχου δεν παρατηρήθηκε σημαντική αλλαγή. Η μέγιστη απόδοση (Watt max) αυξήθηκε σημαντικά κατά 21% στην ομάδα χορτοφαγικής διατροφής ενώ δεν υπήρξε αλλαγή στην ομάδα ελέγχου.
Ποιο είναι το συμπέρασμα για τον επαγγελματία διαιτολόγο;
Η χορτοφαγική διατροφή μπορεί να αποτελέσει μία σημαντική εναλλακτική διατροφή σε ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ που ακολουθούν αερόβια άσκηση, βελτιώνοντας σημαντικά τη φυσική τους κατάσταση.
