Ο έλεγχος της όρεξης μεταξύ των γευμάτων είναι πολύ σημαντικός, αλλά ταυτόχρονα και πολύ δύσκολος, καθώς επηρεάζεται από πολλά βιολογικά, συμπεριφορικά και περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Το ψύλλιο, διαλυτή ίνα που σε υδάτινο διάλυμα έχει παχύρρευστη μορφή, μπορεί να μειώσει την ταχύτητα γαστρικής κένωσης και να οδηγήσει σε παρατεταμένο κορεσμό.
Προκειμένου να διερευνηθεί η επίδραση του ψυλλίου στον κορεσμό μεταξύ των γευμάτων, πραγματοποιήθηκαν 2 συνεχόμενες, τυχαιοποιημένες, διπλά τυφλές, ελεγχόμενες μελέτες, με διασταυρούμενο σχεδιασμό. Όλοι οι εθελοντές εκτέθηκαν σε όλες τις θεραπείες με ένα διάλειμμα 4-5 ημερών. Οι συμμετέχοντες ήταν γενικά υγιείς, λάμβαναν πρωινό και μεσημεριανό καθημερινά, είχαν 1-2 εντερικές κενώσεις/ ημέρα, ήταν πρόθυμοι να διατηρήσουν τις τρέχουσες συνήθειες στον τρόπο ζωής κατά τη διάρκεια της μελέτης, και δεν εμφάνιζαν κάποια διατροφική διαταραχή.
Και στις 2 μελέτες η εκτίμηση του κορεσμού ήταν υποκειμενική με τη χρήση 3 διαφορετικών κλιμάκων που έχουν σχεδιασθεί για την αξιολόγηση της πείνας, της επιθυμίας για φαγητό και του κορεσμού. Οι εθελοντές συμπλήρωναν τις κλίμακες αμέσως πριν το πρωινό και το μεσημεριανό, αμέσως μετά από αυτά και ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέχρι τα επόμενα γεύματα. Υπήρχε μια επιλογή γεύματος, προσαρμοσμένη με βάση τις ενεργειακές ανάγκες του κάθε εθελοντή. Η σύσταση σε μακροθρεπτικά συστατικά των 3 βασικών γευμάτων ήταν σταθερή (50% υδατάνθρακες, 34% λίπος, 16% πρωτεΐνη και ~9γρ φυτικών ινών/ ημέρα).
Η πρώτη μελέτη
Διερεύνησε την επίδραση της κατανάλωσης για 3 συνεχόμενες μέρες 3,4 γρ, 6,8γρ και 10,2γρ ψύλλιου πριν το πρωινό και το μεσημεριανό γεύμα στα επίπεδα κορεσμού μεταξύ των γευμάτων. Συμμετείχαν 30 εθελοντές (19 άντρες και 11 γυναίκες, μέσης ηλικίας 34,1±10,9 έτη, με μέσο ΔΜΣ=24,8±2,1kg/m2, αντίστοιχα), από τους οποίους ολοκλήρωσαν τη μελέτη οι 28.
Σύμφωνα με την πρώτη μελέτη, όλες οι δόσεις ψυλλίου μείωσαν την πείνα και την επιθυμία για κατανάλωση φαγητού και αύξησαν τον κορεσμό μεταξύ των γευμάτων σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, με τις μεγαλύτερες δόσεις να έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με την ομάδα ελέγχου και τη μικρότερη δόση ψυλλίου. Η δόση των 6,8γρ παρείχε πιο σταθερά οφέλη κορεσμού σε σχέση με το placebo (p ≤ 0,013). Η επίδραση στον κορεσμό/ πείνα διατηρήθηκε σταθερή σε όλα τα ενδιάμεσα γεύματα.
Η δεύτερη μελέτη
Διερεύνησε την επίδραση της κατανάλωσης 6,8γρ ψυλλίου (ελήφθησαν πριν το πρωινό και το μεσημεριανό την 1η και 2η μέρα και πριν το πρωινό την 3η μέρα) στον κορεσμό ατόμων που ελάμβαναν ένα χαμηλό σε ενέργεια γεύμα το πρωί για 3 μέρες. Συμμετείχαν 44 εθελοντές (25 άνδρες και 19 γυναίκες, 35±10,4 έτη, με μέσο ΔΜΣ = 26,3±3,6kg/m2, αντίστοιχα) και ολοκλήρωσαν οι 40.
Σύμφωνα με τη δεύτερη μελέτη, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση (p≤0.004) στην πείνα και την επιθυμία για φαγητό, καθώς και στην αύξηση του κορεσμού σε σχέση με την ομάδα ελέγχου.
Συμπερασματικά..
Και στις δύο μελέτες οι περισσότερες παρενέργειες αφορούσαν ήπια γαστρεντερολογικά συμπτώματα και ήταν ανάλογες με την ομάδα ελέγχου.
Φαίνεται λοιπόν ότι το ψύλλιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα μέσο αύξησης του κορεσμού σε άτομα που θέλουν να ελέγξουν την πείνα τους. Περισσότερες μελέτες χρειάζεται να πραγματοποιηθούν, με μεγαλύτερο δείγμα και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα λήψης του συμπληρώματος, για πιο σίγουρα και ασφαλή αποτελέσματα.
