Η εκπαίδευση Master Practitioner on Eating Disorders αποτελεί αποδεδειγμένα ένα ουσιαστικό μέσο για τη διαχείριση ασθενών με διατροφική διαταραχή. Τα εκπαιδευτικά εργαλεία και οι τεχνικές που διδάσκονται στους σπουδαστές αποτελούν ένα σημαντικό πλεονέκτημα για επαγγελματίες υγείας απέναντι σε περιστατικά που χρειάζονται ιδιαίτερη θεραπευτική προσέγγιση και συνδυάζουν εξειδικευμένες διατροφικές και ψυχολογικές παρεμβάσεις. Η διαιτολόγος Ευαγγελία Παρμαξίδου, απόφοιτη της εκπαίδευσης του ΚΕΑΔΔ στην τελευταία φουρνιά της Θεσσαλονίκης, λίγες βδομάδες μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων, μας κάνει περήφανους για τον τρόπο και τη δεξιότητα που διαχειρίστηκε ένα εξαιρετικά δύσκολο περιστατικό με διατροφική διαταραχή, αξιοποιώντας με τον πιο θαυμαστό τρόπο, βήμα προς βήμα τα εργαλεία που διδάχθηκε, βοηθώντας να βγει από την απελπισία μια ακόμα κοπέλα από το φαύλο κύκλο της δίαιτας, των ενοχών και της υποτροπής. Ευαγγελία μας κάνεις περήφανους και δικαιώνεις με τον πιο θαυμαστό τρόπο τον αγώνα όλων των εκπαιδευτών του ΚΕΑΔΔ.
Ευάγγελος Ζουμπανέας
Διευθυντής Κέντρου Εκπαίδευσης & Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών
Πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου στη διατροφή και αβέβαιη για το αν θα ακολουθήσω το επάγγελμα του διαιτολόγου έπεσα τυχαία σε μία ανακοίνωση για μία ημερίδα με θέμα τις διατροφικές διαταραχές. Ομιλητές ήταν οι εκπαιδευτές του ΚΕΑΔΔ. Ανέκαθεν με ενδιέφερε σαν θέμα, οπότε πήγα να την παρακολουθήσω , και όπως ήταν αναμενόμενο όσα άκουσα επί του θέματος σε μία σχετικά μικρής διάρκειας ομιλία ήταν αρκετά για να με βάλουν να ψάξω τις διατροφικές διαταραχές περισσότερο. Ρώτησα λοιπόν και έμαθα για την εκπαίδευση του ΚΕΑΔΔ, και την ξεκίνησα, και χαίρομαι τόσο πολύ που το έκανα! Όσο προχωρούσε η εκπαίδευση ήξερα πλέον με σιγουριά ότι θα ακολουθήσω το επάγγελμα του διαιτολόγου με μία άλλη όμως έννοια, διαφορετική από αυτήν που είχα διδαχτεί τόσα χρόνια.
Διαβάστε επίσης: Πώς να βοηθήσετε τον πελάτη σας με διατροφικές διαταραχές [Δωρεάν EBOOK]
Και πριν ολοκληρωθεί η εκπαίδευση ξεκίνησα δειλά δειλά να δουλεύω. Κι ένα από τα πρώτα περιστατικά που κλήθηκα να αντιμετωπίσω ήταν ένα από αυτά που αν δεν είχα τη συγκεκριμένη εξειδίκευση θα ήμουν ανήμπορη όχι να βοηθήσω αλλά ούτε καν να αναγνωρίσω.
Έφηβη κοπέλα, παχύσαρκη, με προηγούμενες (επιτυχημένες μεν πρόσκαιρες δε) προσπάθειες απώλειας βάρους, με καλεί να οργανώσουμε ένα διατροφικό πλάνο απώλειας κάποιων επιπλέον κιλών. Γνωρίζοντας την ηλικία της ήξερα ήδη ότι οποιαδήποτε απώλεια πρέπει να είναι πολύ αργή. Αυτό που σκόπευα να κάνω ήταν να δώσω απλώς ένα πρόγραμμα υγιεινής διατροφής που να καλύπτει τις ανάγκες μιας εφήβου.
Εκ πρώτης όψεως αυτό ήταν! Όσο προχωρούσε όμως η συζήτηση με την κοπέλα η οποία μέσω ερωτήσεων «κλειδιών» που έθετα άρχισε να ανοίγεται , ένιωθα σαν να ακούω τις παρουσιάσεις της εκπαίδευσης με τις φράσεις που χρησιμοποιούν όσοι έχουν διατροφική διαταραχή. Ήταν ακριβώς οι ίδιες φράσεις που με είχαν προειδοποιήσει ότι θα ακούσω, σχετικές με την κακή εικόνα σώματος και τους προσωπικούς στόχους μιας έφηβης με διατροφική διαταραχή που ήταν: να χάνω 1 κιλό τη μέρα, να χωρέσω σε ρούχα που φορούν οι κούκλες της βιτρίνας, να μην ντρέπομαι για το σώμα μου και πολλά άλλα!
Είχα ήδη αντιληφθεί λοιπόν ότι το περιστατικό δεν ήταν τόσο απλό όσο νόμιζα. Οπότε συνέχισα να χρησιμοποιώ τα εργαλεία της εκπαίδευσης για να προσεγγίσω περισσότερο το παιδί αλλά και το πρόβλημα. Αρχικά, της έκανα ένα ερωτηματολόγιο, μέσα από το οποίο επιβεβαιώθηκα για την ύπαρξη διαταραχής, και της εξήγησα τη διακύμανση της γλυκόζης της με απλά λόγια. Οργανώσαμε μαζί ένα πρόγραμμα βασισμένο σε αυστηρά 3ωρα, 3άδες και 2άδες πάνω στο οποίο την «εκπαίδευσα», κάτι που της έκανε εντύπωση καθώς παρά το νεαρό της ηλικίας της ήξερε ήδη πως είναι οι δίαιτες και αυτό που της έδινα δεν είχε καμία σχέση με δίαιτα. Μέσα από το ημερολόγιο καταγραφής της που συμφωνήσαμε να μου γράφει διαπίστωσα το τεράστιο άγχος της για τα κιλά, τις ενοχές της για τα «απαγορευμένα» τρόφιμα καθώς και την κακή της ψυχολογία λόγω των επιπλέον κιλών της. Της ανέλυσα θέματα βιολογίας και βιοχημείας του ανθρώπινου οργανισμού, όπως το γιατί δεν πρέπει να τη γεμίζει τύψεις το γεγονός ότι πεινάει, και γιατί αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να ελέγξει όσο κι αν το θέλει (και έχει προσπαθήσει)! Της τόνισα ότι απώτερος στόχος μας είναι να επαναφέρουμε το σύστημα της πείνας και του κορεσμού του σώματος της, να τρώει επειδή πεινάει και να ξέρει πότε χόρτασε, και όχι να χάσει κιλά. Στα κιλά επέστρεφε το μυαλό της βέβαια, και ευτυχώς ήμουν προετοιμασμένη για το πώς θα αποφύγω το ζύγισμα, αφού ένα «κακό» νούμερο στη ζυγαριά (μηδαμινή ή μικρότερη απώλεια από την αναμενόμενη) ήταν ικανό να καταστρέψει την προσπάθεια της αλλά και τη δική μου.
Αφιέρωσα πολύ χρόνο στο να της εξηγήσω πόσο σημαντικό και όμορφο είναι να αγαπάει και να φροντίζει το σώμα της και τον εαυτό της, και με ποιους τρόπους μπορεί να το πετύχει, όπως επίσης και πώς να μάθει να μην επηρεάζεται από τα κακόβουλα σχόλια των συμμαθητών της.
Έχουμε πολύ δρόμο φυσικά μέχρι τη θεραπεία της, και θα χρειαστεί τη βοήθεια κάποιου εξειδικευμένου επί του θέματος ψυχολόγου, όμως είμαστε σε καλό δρόμο. Σαφώς σε πολύ καλύτερο δρόμο απ’ αυτόν που θα βρισκόμασταν αν είχε ζητήσει τη βοήθειά μου 6 μήνες νωρίτερα και δεν είχα τις απαραίτητες γνώσεις και εργαλεία για να τη βοηθήσω.
